Internet Evolution (author Vinton G. Cerf)

Αρχικό κείμενο βρίσκεται στο google docs

Οι βασικές έννοιες του Internet πήραν μορφή το 1973 αλλά βασίστηκαν σε πρoηγούμενες εργασίες που έγιναν στο Arpanet αρχικά καθώς και στις συζητήσεις της ομάδας INWG (International Networking Working Group) η οποία τελικά έγινε η ομάδα Working Group 6.1 του διεθνούς οργανισμού IFIP (International Federation for Information Processing). Σε απλή ορολογία το Διαδίκτυο είναι ένα δίκτυο αυτόνομων δικτύων που διασυνδέονται μέσω ειδικών συσκευών Gateways (Δρομολογητές) κάνοντας χρήση μιας συλλογής πρωτοκόλλων επικοινωνίας γνωστής ως TCP/IP. Το πρωτόκολλο IP (Internet Protocol) συναντάται σε δύο εκδοχές: η πρώτη ονομάζεται IPv4 και χρησιμοποιεί δομή διευθύνσεων μήκους 32 bit ενώ η δεύτερη με την ονομασία IPv6 έχει δομή μήκους 128 bit επεκτείνοντας σημαντικά το μέγεθος του δικτύου. Τα πρωτόκολλα μετάδωσης TCP (Transmission Control Protocol) και το απλούστερο UDP (User Datagram Protocol) λειτουργούν επάνω από το επίπεδο λειτουργίας του πρωτοκόλλου IP και προσφέρουν αντίστοιχα δύο διαφορετικές υπηρεσίες το μεν ΤCP μια απόλυτα αξιόπιστη και στοιχισμένη ακολουθία byte από τον αποστολέα στον παραλήπτη, το δε UDP μια άτακτη σειρά από δεδομενογράμματα (datagram) χωρίς εγγύηση παράδοσης όλων των byte αλλά με μικρότερη καθυστέρηση μετάδοσης. Το Διαδίκτυο εμπλουτίζεται λειτουργικά από μεγάλο αριθμό πρωτοκόλλων όπως το HTTP (Hypertext Transport Protocol) που αποτελεί την βάση του World Wide Web (Παγκόσμιος Ιστός).

Το έργο Arpanet απέδειξε την χρησιμότητα της τεχνικής "διαστρωμμάτωση πρωτοκόλλων" ("πολυ-επίπεδη δόμηση πρωτοκόλλων") η οποία δίνει την δυνατότητα στα χαμηλά στρώμματα να υποστηρίζουν με γενικευμένες λειτουργίες τα υψηλότερα στρώμματα επάνω τους και να έχουν ειδικευμένες λειτουργίες. Αυτή η καινοτόμα τεχνική έχει υπηρετίσει άριστα το Διαδίκτυο κατά την οποία ένα πρωτόκολλο του ανώτερου στρώμματος ενθυλακώνεται ως φορτίο δεδομένων του κατώτερου στρώμματος με σαφή προσδιορισμό του ορίου που χωρίζει τα δύο στρώμματα. Το όριο αυτό απομονώνει το ανώτερο στρώμμα από την υλοποίηση του κατώτερου στρώμματος. Για παράδειγμα, το στρώμμα (επίπεδο) του IP δεν έχει γνώση των μέσων μετάδοσης της πληροφορίας έτσι ώστε νέες τεχνολογίες να μπορούν εύκολα να διαχυθούν στο εσωτερικό της αρχιτεκτονικής. Καθώς έφταναν τα καλώδια οπτικών ινών, τα ασύρματα WI-FI και οι δορυφόροι τύπου LEO η αξιοποίηση τους από το Διαδίκτυο έλαβε χώρα χωρίς τροποποιήσεις των πρωτοκόλλων στα ανώτερα στρώμματα. Η αρχιτεκτονική του Διαδικτύου σχεδιάστηκε ώστε να επιτρέπει την προσθήκη νέων πρωτοκόλλων εντός ενός στρώμματος αλλά και την προσθήκη ενός νέου στρώμματος πρωτοκόλλων στα υπάρχοντα. Για παράδειγμα το πρωτόκολλο IPv6 προστέθηκε ως νέο πρωτόκολλο εντός του στρώμματος IP αλλά το πρωτόκολλο RTP (Real Time Protocol) προστέθηκε ως στρώμμα επάνω από το UDP (Στρώμμα Μεταφοράς), παρομόίως ο πρωτόκολλο HTTP προστέθηκε ως στρώμμα επάνω από το TCP (Στρώμμα Μεταφοράς).

Η αρχή "από-άκρο-σε-άκρο" που διέπει το Διαδίκτυο επιβάλει την συνολική θεώρησή του αφαιρετικά ως μια διαδρομή ανάμεσα σε host στα άκρα του Διαδικτύου που αποστέλουν και λαμβάνουν πακέτα (datagrams) και ερμηνεύουν τα φορτία (payloads) τους με βάση τους κανόνες που επιβάλουν τα πρωτόκολλα των επάνω στρωμμάτων. Το αποτέλεσμα που επιφέρει αυτή η σχεδιαστική επιλογή οδηγεί τις νέες εφαρμογές (πρωτόκολλα) να μην απαιτούν καμμία αλλαγή στο IP επίπεδο/στρώμμα παρά μόνο την επανερμήνευση των μεταφερόμενων φορτίων των IP πακέτων (datagrams) μετά την παράδοση τους στον παραλήπτη τους. Ουδεμία αλλαγή απαιτείται επίσης στο στρώμμα Μεταφοράς του Διαδικτύου. Με αυτό τον τρόπο μια πληθώρα εφαρμογών (πρωτοκόλλων) έχει δημιουργηθεί διαχρονικά ενώ το βασικό σύστημα Μεταφοράς του Διαδικτύου έχει παραμείνει σχεδόν άθικτο εκτός βέβαια από την δραστική αύξηση των ταχυτήτων και την γιγαντιαία αύξηση του αριθμού διεθύνσεων δικτύου.

Συμπερασματικά έχουμε μπροστά μας τις αποδείξεις ότι στα άκρα του Διαδικτύου αναμένονται νέες εφαρμογές καθώς και νέες τεχνολογίες μετάδοσης που θα ενσωματώνονται με ευκολία όπως έχει ήδη συμβεί με την εμφάνιση των smartphone, 4G και 5G. Το Διαδίκτυο συνεχίζει να εξελίσσεται από τους απανταχού εφευρέτες καθώς οι φυσσαλίδες δημιουργικότητας στο μυαλό τους βγαίνουν στην επιφάνεια είτε ως καινοτόμα χρήση η/και υλοποίηση.

"Networking" - Πως έγινε

Βιάζομαι να ποστάρω παρατηρήσεις σχετικά με το πως έγιναν τα πράγματα στο Δίκτυο, (το βασικό στόρυ του μπλογκ ), διαβάζοντας το πρόσφατο άρθρο στο ΙΕΕΕ Spectrum ενός από τους "Internet fathers"που περιγράφει αυθεντικά και φωτίζει ερωτήσεις που είχα όταν ξεκίνησα το ταξίδι "networking comprehension" (όπως λέμε "english language comprehension"  textbook εκμάθησης στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών). Αποτελεί ένα γνωσιακό pattern  που κατά κάποιο παρόμοιο τρόπο "ακολούθησα" ως σενάριο επανάληψης του δρώμενου.

Για παράδειγμα, για την αξία του RFC (που έχω ήδη αναφέρει σε παλαιότερο ποστ 4/2009 με τίτλο "RFC 1") :

None of the computer or communication hardware used to build the ARPANET are crucial parts of the Internet today. But there is one technological system that has remained in constant use since 1969: the humble RFC, which we invented to manage change itself in those early days.

 Όμως, η τωρινή αναφορά του Steve Crocker είναι σαφώς ποιό ώριμη επιστημονικά (η αρχική ήταν στον δημόσιο Τύπο, βέβαια):

 

We started with the bottom layer, the foundation. I wrote RFC 1, and Duvall wrote RFC 2. Together, these first two memos described basic streaming connections between hosts. We kept this layer simple—easy to define and easy to implement. Interactive terminal connections (like Telnet), file transfer mechanisms (like FTP), and other applications yet to be defined (like email) could then be built on top of it.

That was the plan, anyway. It turned out to be more challenging than expected. We wrestled with, among other things, how to establish connections, how to assign addresses that allowed for multiple connections, how to handle flow control, what to use as the common unit of transmission, and how to enable users to interrupt the remote system. Only after multiple iterations and many, many months of back-and-forth did we finally reach consensus on the details.

 

Ξεχωρίζει τρία RFC:

#1: (1 Crocker , 2 Duvall): Host Software, 

#760: Internet Protocol, 

#1035: Domain Names

 

Ποιός είναι ο Steve Crocker ?,

Steve Crocker was recognized for his pioneering work by the IEEE with their 2002 Internet Award “for leadership in creation of key elements in open evolution of Internet protocols: Network Working Group, Request for Comments process and layered protocol approaches".

(από το ICANN wiki)

 

Ο αδελφός του David Crocker είναι ευρέως γνωστός για τα πρωτόκολλα του Email.

(από το ICANN wiki)

Το ίδιο περιοδικό πριν λίγο καιρό  δημοσίευσε για την εξέλιξη του Computing in modern Greece  . Oφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συγγραφείς γιατί περιέλαβαν αρκετά στοιχεία της δικής μου εμπλοκής με το Ιντερνετ στην Ελλάδα καθώς και με αναφορά στο μπλογκ εδώ. Επίσης οφείλω και μια απολογία για την μη έγκαιρη συμμετοχή να διορθωθούν μερικά ιστορικά στοιχεία. Θεώρησα, να γίνει η αρχή πρώτα μαζεύοντας τις διαφορετικές απόψεις  και αργότερα μπορούν να γίνουν οι διορθώσεις. Προέκυπτε ένα λεπτό σημείο ερμηνείας σχετικά με την συμβολή τρίτων οργανισμών οπότε δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για "τριβή" στις διαφορετικές εκτιμήσεις. Για παράδειγμα το άρθρο αναφέρει την μετάβαση από το OSI στο IP ως δράση του NREN (National Research Education Network)  ΕΔΕΤ/GRNET, αυτό όμως ήταν δραστηριότητα του NREN ΔΙΚΤΥΟ-ΑΡΙΑΔΝΗ (συντονιστής ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ)   που μέχρι το 1994 ήταν το επίσημο NREN της χώρας στην Ευρώπη και μετά δημιουργήθηκε το ΕΔΕΤ/GRNET (συντονιστής ΕΜΠ) πoυ σταδιακά μέχρι το 1996 ανέλαβε πλήρως την δραστηριότητα NREN GREECE σε συνεργασία με το ΔΙΚΤΥΟ-ΑΡΙΑΔΝΗ. Το 1998 δημιουργήθηκε ο Τεχνολογικός Φορέας ΕΔΕΤ/GRNET ως δομή του Κράτους.

Κάθε παράγραφος  του Αυγουστιάτικου άρθρου του ΙΕΕΕ Spectrum (την ονοματίζω με δική μου σειρά #1, #2 κλπ) αποτελεί πηγή πλούτου για όποιον θέλει να καταλάβει πως ξεκίνησε το Διαδίκτυο με την ονομασία APRANET, ποιά τα πρώτα βήματα, ποιές καινούργιες έννοιες συνάντησαν, πως κατασκευάστηκαν τα διάφορα υπο-συστήματα:

what was the initial vision ?

#1      

In fact, we expected that general-purpose interconnection of computers would be so useful that it would eventually spread to include essentially every computer. But we certainly did not anticipate how that meeting would launch a collaborative process that would grow this little network into a critical piece of global infrastructure. And we had no inkling how dramatically our collaboration over the next few years would change our lives.

 

was there a detailed design ?

#2

Our group was given no concrete requirements for what the network should do. No project manager asked us for regular status reports or set firm milestones. Other than a general assumption that users at each site should be able to remotely log on and transfer files to and from hosts at the other sites, it was up to us to create useful services.

 

The first real task, we all know as “first login”

#3

The handful of RFCs we circulated in early 1969 captured our ideas for network protocols, but our work really began in earnest that September and October, when the first IMPs arrived at UCLA and then SRI. Two were enough to start experimenting. Duvall at SRI and Charley Kline at UCLA (who worked in Leonard Kleinrock’s group) dashed off some software to allow a user on the UCLA machine to log on to the machine at SRI. On the evening of 29 October 1969, Charley tried unsuccessfully to do so. After a quick fix to a small glitch in the SRI software, a successful connection was made that evening. The software was adequate for connecting UCLA to SRI, but it wasn’t general enough for all of the machines that would eventually be connected to the ARPANET. More work was needed.

 

 #4

The first batch of RFCs arrived in April 1969. What was arguably one of our best initial ideas was not spelled out in these RFCs but only implicit in them: the agreement to structure protocols in layers, so that one protocol could build on another if desired and so that programmers could write software that tapped into whatever level of the protocol stack worked best for their needs.

 

How certain ideas were realized much later

#5

Aside from small bursts of experimentation with DEL, however, the idea didn’t catch on until many years later, when Microsoft released ActiveX and Sun Microsystems produced Java. Today, the technique is at the heart of every online app.

(συνεχίζεται ...)

 

 

An early "Software Defined" Network ?

ό όρος SDN - Software Defined Network είναι ιδιαίτερα φορτισμένος οπότε κάνω QUOTE (a la LISP function) στον όρο για να του προσδιορίσω το νόημα από την δική μου σκοπιά, έχω δεί κάποιος άλλος να αναφέρει “Software Defined Νetworking” (6) σαν διαφοροποίηση από το κυρίαρχο νόημα που δίνει η ηγετική τριάδα CASADO , SHENKER, McKEOWN. Οι παρουσίασεις τους στο ΥOUTUBE είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για να δει κανείς τις βασικές έννοιες, ξεχωρίζω το θέμα της αναζήτησης “abstractions” για το δίκτυο. Αφαιτηρία τους είναι το Εταιρικό Δίκτυο (δες taking control of the enterprise network with Ethane , pdf), παρακολουθώ τη δουλειά τους μέχρι και το P4 που είναι η εφαρμογή της λογικής "compiling" για την αντιμετώπιση των πολλών εκδόσεων του Openflow καθώς επεκτείνεται συνεχώς με νέα header. Σαφώς είναι ένα μεγάλο ταρακούνημα για καινοτομία στο δίκτυο/internet που για πολλούς έχει οστεοποιηθεί (δες περί internet ossification και clean slate design).

Η είσοδος μου στα υπαρξιακά του networking στηρίχτηκε στο πλαίσιο του computing paradigm shift (1980?) γνωστό ως “απελευθέρωση από τον προγραμματισμό τύπου Von Neumann). Όταν κατάλαβα κάποια πράγματα στη πράξη για το δίκτυο/internet έθεσα το προσδιορισμό του Networking paradigm σαν όραμα εργασίας/vision. H βασική ιδέα προήλθε από την απογοήτευση μου που ο ΙΤ κόσμος δεν γέμισε από SECD machine (ούτε SKI machine ) ούτε κάποια άλλη μηχανή του Lambda Calculus κώδικα που ευαγγέλιζε το αναφερόμενο πλαίσιο. Γέμισε όμως από την WINTEL πλατφόρμα με κιλλερ εφαρμογές το λογιστικό φύλλο, τον επεξεργαστή κειμένου, τα εντυπωσιακά γραφικά/graphics σε πρώτη φάση. Μια προώρη εξήγηση ήρθε σε μένα από την δουλειά του Turchin που εν συντομία είπε ότι ο ζητούμενος αυτοματισμός του Functional Programming πρέπει να είναι μια αλυσίδα αυτοματισμών δλδ ο προγραμματισμός Metasystem Transitions που οδηγεί στην κατασκευή Ultra-Metasystems δλδ εξελισσόμενες κατασκευές όχι οντότητες που προκύπτουν από one-step αλλαγές και ο παλιός μηχανισμός στα σκουπίδια. Άρα, ένα νέο περιβάλλον ήταν το ζητούμενο και δεν είχε εμφανιστεί ακόμη. Αργότερα με την εμφάνιση του WWW πρότεινε την REFAL αντί της XML δλδ String processing + Functions (1) και εφάρμοσε την τεχνική supercompilation πάνω στην JAVA.

Παρομοίως λοιπόν προσέγγισα το θέμα με μια ερμηνεία της σημασίας της JAVA (έστειλα email στον top developer της Microsoft - πανεπιστημιακή γνωριμία) που παρουσίασα σε ημερίδα για το Διαδίκτυο του 1996 (δες τελευταία διαφάνεια) καθώς επίσης και με μια πρωτότυπη ιδέα περί virtual von Neumann machine που οπτικοποίησα με το ακόλουθο πόστερ (1998):

Αναλυτικότερα, η δική μου εκδοχή σύνδεσης Functional Programming + Internet ήταν το Κβάντο Αυτοματισμού δλδ ότι το πρόβλημα γνωστό τότε ως Software Crisis λύθηκε με έναν πιο ρεαλιστικό μηχανισμό εφαρμογής αυτοματισμού δλδ το OPENSOURCE φαινόμενο (μέσω PC και Internet) που διέθετε free debugging/production power και άλλαξε καθοριστικά τον τροπό κατασκευής λογισμικού. Αυτή η λύση "νίκησε" το hype της απελευθέρωσης από το imperative programming (liberation from Von Neumann programming), δλδ η αντιμετώπιση της κρίσης του λογισμικού στο περιβάλλον ('80s) της πληθώρας φτηνών μικροϋπολογιστών σύμφωνα με τον Turner (2).

Οταν κατάλαβα κάποια βασικά/fundamentals του διαδικτύου (δες παρουσίαση ΕΕΔΕ ) έγραψα μήνυμα στον εφευρέτη της MIRANDA (2) ότι ίσως το δίκτυο/internet είναι το playground για τους καταπληκτικούς μηχανισμούς του Functional Programming αλλά αυτό ήταν κάτι σαν ένστικτο που όμως αποτέλεσε τη βάση για να ξεκινήσω μια πρωτότυπη προσέγγιση “undestanding internet as a software defined entity” δλδ αναζήτηση της ψηφιακής φύσης του φαινομένου με μοντέλο αναφοράς τους άξονες: computing fundamentals, software paradigms, cybernetic evolution.

Aυτή είναι η κλωστή που διαπερνά το ποστάρισμα έμμεσα εδώ γιατί μαζί με την κατασκευή της οντότητας “αριάδνη τι?” ήμουν σίγουρος ότι κάτι φτιάχνεται καινούργιο που δεν ξέρουμε τι (οκ στέλνει email αλλά τι άλλο φτιάχνεται) και πρέπει να διερευνήσουμε. ΟΚ διερεύνησα και την RINA με τον Περικλή Ζήση το είπα και στον John Day, με ευχαρίστησε δεν ενθουσιάστηκε όμως (3), βέβαια συνεργάτες του έκαναν επίσης δημοσιεύσεις για τη σχέση RINA και SDN ( έργο EU PRISTINE). Τι θέλω να πω ? Όχι δεν έχει σχέση με δημοσιεύσεις αλλά με την πρόσφατη ανακοίνωση της AMAZON για AWS LAMBDA !!! (δλδ Λάμδα κώδικος πάνω στο δίκτυο και οδηγός είναι και πάλι το κόστος.

Τώρα, τo hot στο Computing το προσδιορίζουν οι μεγάλοι, δες Β4 της GOOGLE (5) (εφάρμοσε SDN πρώτη στο global δίκτυο για να πετύχει σχεδόν 100% χρήση των γραμμών δικτύου δλδ μείωση κόστους), το ίδιο κάνει και η FACEBOOK, (SDN για το hardware, switch+server με το Open Compute Project) και το κάνει η ΑΜΑΖΟΝ (στο Cloud Computing παίζουν όλοι (4) εναντίον της με το OPENSTACK) με στόχο να ανταγωνιστεί τις τιμές του public Cloud (δες περί AWS LAMBDA). Συμπεραίνω ότι όπως το Computing βρήκε τα δικά του παραδείγματα/paradigms (functional. object, logic, reactive, ..) οριμάζει και το Networking αντιστοίχως δλδ IPv6, LISP protocol, SDN, ICN, NDN - Named Data Networking.

Ενα πρόσφατο άρθρο περί ανταγωνισμού YAHOO-GOOGLE επιβεβαιώνει την σημασία του "software defined" καθώς και την παραπάνω διατύπωση περί προσδιορισμού του "hot" από τους μεγάλους.

Σημείωσεις

1. http://www.refal.org/english/xmlref_1.htm (πρόσβαση στον ιστό 11-04-2016)
2. David Turner Computer Scientist (δες wikipedia)
ιδρυτή της Research Software Ltd.

3. Αμα διαβάσεις το διάλογο REXFORD, CLARK, VAHDAT στο CACM θα δεις ότι το SDN διαλύει το “ιερό” του end-to-end network principle και ο John Day που μάχεται για καθαρές έννοιες για το δίκτυο σαν προϋπόθεση καινοτομίας δεν το πιστεύει.
4. όταν λέμε όλοι εννοείται όλοι δλδ >500 από τις μεγαλύτερες εταιρίες.
5. B4, (δες τη δημοσίευση στο http://cseweb.ucsd.edu/~vahdat/papers/b4-sigcomm13.pdf)

6. η σχετική αναφορά στην wikipedia

Νίκος Μαλαγαρδής - Η αρχή του Networking στην Ελλάδα

Σε παλαιότερα ποστ έχω αναφέρει την συμβολή του κ. Νίκου Μαλαγαρδή (δες σημειώσεις στο τέλος) στο θέμα αλλά μόνο επιγραμματικά. Μια και πέρασαν τα χρόνια και αφού δεν έχω δει κάτι στον Τύπο σκέφτηκα να κάνω τον δημοσιαγράφο για μια μέρα οπότε βρήκα τον Νίκο (με αφορμή το προηγούμενο ποστ περί OSI ) του έστειλα μια σειρά ερωτήσεις στις οποίες απάντησε ως εξής:
Ερώτηση: Πως γνώρισες τα περί δικτύων Η/Υ ? <ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>
Στις αρχές του 1970 ήμουν μηχανικός ερευνητής στο υπολογιστικό κέντρο του IRIA έξω από το Παρίσι, εκείνη την εποχή η Γαλλία είχε προγραμματίσει μια πολιτική ανάπτυξης της πληροφορικής (το Plan Calcul) για την υποστήριξη της πυρηνικής της πολιτικής και για να σταθεί στην Ευρώπη σαν άλλος πόλος ανάπτυξης. Ταυτόχρονα η πληροφορική παγκόσμια περνούσε μια κρίση ενηλικίωσης στους ακόλουθους τομείς:
1) Οικειοποίηση του συμβολικού υπολογισμού (δημιουργία SNOBOL και κατόπιν LISP) που θα τελειοποιήσει την διαχείριση και χρήση των αλφαβητικών και συμβολικών κειμένων, καθώς και τον συμβολικό λογισμό.

2)Η γενική θεώρηση αλλαγής στις αρχιτεκτονικές των συστημάτων από κεντρικές μονάδες με ακτινωτά γύρω από αυτές τους χρήστες σε μικρότερες μονάδες (αρχίσαμε να τις αποκαλούμε σταθμούς) αυτόνομες με μικρότερες ικανότητες προσαρμοσμένες στις ανάγκες του χρήστη και που επικοινωνούσαν όμως μεταξύ τους. Βεβαίως ο χρήστης μπορούσε να είναι ένα βιομηχανικό process και τότε αναπτύξαμε τις τεχνικές σε πραγματικό χρόνο με διεπαφή (interface) στο λειτουργικό σύστημα. Η σμίκρυνση των κυκλωμάτων η εισαγωγή του MS/DOS επέτρεψαν τη δημιουργία των φορητών υπολογιστών με την επιτυχία που όλοι ξέρουμε.

3)Οι ανάγκες σε τηλεπικοινωνία μεταξύ υπολογιστών . Από τα τέλη του 1960 είχε δημιουργηθεί η ανάγκη μεταφοράς και διεκπεραίωσης με υπολογισμό στοιχείων και γιατί όχι εικόνων (σαν περίπλοκα αντικείμενα). Οι πρώτες σοβαρές επιτεύξεις έγιναν από τράπεζες, ήταν μερικές μονομερείς ζεύξεις κάτω από ένα σύστημα λειτουργιών, υπολογιστών ίδιας κατασκευής. Τα πρώτα δίκτυα που μπορεί να ονομάσει κάνεις έγιναν με τη βοήθεια του υπουργείου άμυνας των ΗΠΑ στις αρχές του 1970 DARPA που μετονομάστηκε σε ARPA όταν μεταφέρθηκε και σύζευξε πανεπιστήμια από τη μια ακτή στην άλλη των ΗΠΑ . Εκείνη την εποχή ο Louis Pouzin μετεκπαιδευόμενος στο ΜΙΤ σκέφτηκε να προτείνει στις γαλλικές αρχές τη δημιουργία ενός πειραματικού ερευνητικού δικτύου μεταξύ των ερευνητικών και πανεπιστημιακών κέντρων της Γαλλίας. Στη προσπάθεια του να συγκροτήσει μια καλά σχεδιασμένη πρόταση είχε περιστοιχιθεί από νεαρούς τότε μηχανικούς ερευνητές από τους οποίους ξεχώριζε ο Hubert Zimmermann.

4)Η απόφαση να υλοποιηθεί πάρθηκε και το IRIA (INRIA) ορίστηκε σαν ο οργανισμός στήριξης του. Στην ίδια εποχή (1972) είχα αναλάβει την διεύθυνση του υπολογιστικού κέντρου του IRIA. Ήταν φυσικό λοιπόν να ζητήσουν από εμάς να υποστηρίξουμε το σχέδιο αφού κάθε υπολογιστικό κέντρο θα γινόταν κόμβος του δικτύου, και το IRIA είχε τότε το μεγαλύτερο υπολογιστικό κέντρο, Έτσι μπήκαμε στη μάχη ανάπτυξης πρωτοκόλλων για ετερογενή (και εδώ ήταν η πρωτοτυπία!) συστήματα. Το δίκτυο ονομάστηκε Cyclades από τον L. Pouzin και δεν είχε καμία σχέση με την Κυκλαδοκρητική καταγωγή μου!

Ερώτηση: Ποιές ήταν οι κύριες έννοιες της Τεχνολογίας ? ποιές της Τεχνολογικής Πολιτικής ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>
Η τεχνική τότε βασιζόταν σε απλά πρωτόκολλα του Remote Computing Με διαδικασίες αναγνώρισης επηρεασμένες από τις άπλες γνώσεις των τηλεπικοινωνιών γνωστές ως χειραψίες  ( αναγνώριση επιβεβαίωση της άνοιγμα μεταφοράς κτλ).Τα λειτουργικά συστήματα φορτώθηκαν με αυτές τις διαδικασίες-πρωτόκολλα που θα μεταβληθούν σε ένα πλήρες μοντέλο στο πρότυπο των 7 στρωμάτων του Διεθνούς Οργανισμού Τυποποίησης ISO. Η όλη δυσκολία ήταν να βρεθούν κοινές διαδικασίες για όλα τα λειτουργικά συστήματα που ήταν εξοπλισμένα τα διάφορα κέντρα που συζεύχτηκαν, δηλαδή να δημιουργηθούν κοινά στάνταρτ. Το δίκτυο Κυκλάδες χρησιμοποίησε  μια τεχνολογία που είχε ονομαστεί Datagrams στην οποία δημιουργούσε ένα σύστημα από πακέτα τα οποία αναγνωρίζονται πριν την αποστολή και επιβεβαιώνονται στη άφιξη. Εδώ έγινε ία μεγάλη ρήξη με τις γαλλικές δημόσιες τηλεπικοινωνίες αλλά όχι μόνο διότι οι τηλεπικοινωνίες έχουν το δικό τους οργανισμό τυποποίησης τότε το CCITT που αντικαταστάθηκε από το ITU-T της Διεθνούς Ένωσης των Τηλεπικοινωνιών, ITU . Οι δημόσιοι οργανισμοί τηλεπικοινωνιών υποστήριζαν τότε μια άλλη τεχνολογία των εικονικών κυκλωμάτων (Virtual Circuits) που όπως θα δούμε διασώθηκε εν μέρη στα σημερινά δίκτυα. Ας μη παραγνωρίσουμε όμως τον ρόλο που έπαιζαν και οι μεγάλοι κατασκευαστές των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ιαπωνίας η υπόλοιπη Ασία ήταν ακόμη απούσα. Είχαμε λοιπόν ομοιογενή δίκτυα βασισμένα στην τεχνολογία του κάθε κατασκευαστή  SNA της ΙΒΜ, DECNET της Digital Equipment Corp. κτλ . Η ιδέα που υποστηρίξαμε πολύ γρήγορα ήταν ότι ο μόνoς δρόμος εφικτός ήταν η ανάπτυξη προτύπων πρωτοκόλλων για ετερογενή συστήματα έτσι που να απομονώνουμε τις ιδιαιτερότητες των λειτουργικών συστημάτων.
Ερώτηση: Ποιοί ήταν οι άνθρωποι κλειδιά που γνώρισες ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>
Τότε εκτός από τους Γάλλους επιστήμονες και Δημοσίους λειτουργούς που θα παίξουν μεγάλο ρόλο στο πρώτο κύμα εξοπλισμών που κορυφώθηκε με τη διάδοση του MINITEL είχαμε επαφές με όλα τα ερευνητικά κέντρα κυρίως της Ευρώπης. Ας μη ξεχνάμε ότι όλοι μιλούσαν για την τηλεματική σαν την  σύντηξη της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών, ο όρος καθιερώθηκε από μια έκθεση δυο δημοσίων λειτουργών των Σ. Νορά και Αλαιν Μινκ που με διαύγεια προέβλεπαν την γονιμοποίηση των τεχνολογιών και απαιτούσαν την δημιουργία ενός πόλου τυποποίησης για να υποστηριχτεί αυτή η προσπάθεια. Γνώρισα σε πολλαπλά ταξίδια στην Αμερική πολλούς που θα ασχολούντο με τα δίκτυα που αναφέρω παρακάτω. Ας μη ξεχνάμε ότι ήμουν πρόεδρος επί μια δεκαετία του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου για τη ανάπτυξη Βιομηχανικών Συστημάτων (EWICS). Αυτό είχε άμεση επιρροή και στη προσωπική μου καριέρα διότι είχα ήδη γράψει μια έκθεση για τη δημιουργία ενός μικρού οργανισμού (γραφείου) για την ανάπτυξη των προτύπων στην τηλεματική. Το 1977 ιδρύθηκε το Γραφείο ΒΝΙ για την ανάπτυξη προτύπων στην πληροφορική παρά τις αντιθέσεις του γαλλικού οργανισμού τυποποίησης AFNOR.
Ερώτηση: Ποιά ήταν η Γαλλική εμπειρία σου γύρω από τη χρήση και την προοπτική της τεχνολογίας ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>
Η Γαλλία ήταν ένα κράτος με κεντρική διοίκηση που άλλαξε μεν με τα χρόνια και με την ένταξη της στην Ευρώπη αλλά πάντα κρατά υπόλοιπα από αυτό το παρελθόν. Η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών περνούσε και περνά ακόμη εν μέρη από τη θέληση της πολιτικής εξουσίας να προωθήσει την α ή β τεχνολογία και τη γραμμή υποστήριξης ή όχι. Η Γαλλία συνεχίζοντας την Ντεγκωλική πολιτική ανεξαρτησίας στις κύριες πτυχές της βιομηχανικής ανάπτυξης είχε αποφασίσει να γίνει αυτόνομη, εκεί έγκειται και η απόφαση να στραφεί προς την ανάπτυξη της πυρηνικής τεχνολογίας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας . Η απόφαση λοιπόν να αναπτυχτεί ένα δημόσιο δίκτυο για την έρευνα ανήκε στα πλαίσια της δημοσίας πολιτικής όπως την είχε χαράξει ο Ντεγκόλ. Η θέληση δημιουργίας μιας μεγάλης βιομηχανίας κατασκευών και λογισμικού ήταν πολύ έντονη τότε κυρίως στα χρόνια πριν το 1975, τότε σχεδιαζόταν η ίδρυση μιας μεγάλης μονάδας παράγωγης με τη SIEMENS την THOMSON και ίσως την ICL από την Αγγλία το σχέδιο όμως δεν προχώρησε και η γαλλική μεριά αναδιπλώθηκε, η γαλλική THOMSON πούλησε την CII που θα μετονομαστεί αργότερα σε BULL αρχικά στη General Electric και αργότερα στη HONEYWELL. 
Η ερώτηση έρχεται σε δύσκολη στιγμή και εποχή για τα πιστεύω μου. Πάντοτε πίστευα ότι η σωστή κρατική παρέμβαση στην ανάπτυξη της τεχνολογίας είναι ο κύριος της αναγκαίος μοχλός. Η τότε γαλλική πολιτική ήταν: το κράτος παρεμβαίνει, υποστηρίζει και μετά αφήνει την «μαγιά» να δώσει την κατάλληλη δραστηριότητα που αναλαμβάνουν οι επιχειρήσεις. Σήμερα με την παγκοσμιοποίηση και το νέφος της κρίσης τα κράτη όσο και αναπτυγμένα να ήταν, είναι σε συρρίκνωση. Δεν έχουν τη δυνατότητα να επωμιστούν τα χρέη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα όπου η διοικητική μηχανή είχε αδυναμίες γνώσης και θέλησης να παίρνει πρωτοβουλίες. Με την κρίση η κρατική πρωτοβουλία είναι τελείως αφοπλισμένη. Η τότε Γαλλία κατόρθωσε από μια καθυστερημένη χώρα στις τηλεπικοινωνίες (είχε την χειρότερη τηλεφωνία της Ευρώπης) να γίνει, χάρις την κρατική πρωτοβουλία και θέληση, μια από τις πρώτες κοινωνίες με γενικευμένη τηλεπικοινωνιακή εξυπηρέτηση χάρις το MINITEL ένα μικρό τερματικό που συνδύαζε τηλεφωνία και σύνδεση με διάφορες βάσεις δεδομένων όπως και την ανταλλαγή σύντομων μηνυμάτων. Εκείνη την εποχή είχα  κυρίως επαφές με τους Γάλλους  υπεύθυνους διαφόρων κέντρων του δικτύου αργότερα θα εμπλακώ απ’ευθείας με την ανάπτυξη των στάνταρς των δικτύων και θα έρθω σε επαφή με όλους όσους συνέβαλαν στη δημιουργία των σημερινών δικτύων.
Ερώτηση: Πως ήταν τα θέματα: Λογισμικό, Υπολογιστές, Επικοινωνίες, Υπηρεσίες ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>
Όταν αναπτύχτηκαν τα πρώτα δίκτυα ο τραπεζιτικός κόσμος ήταν στην αιχμή και ζητούσε υπηρεσίες επικοινωνίας  σίγουρες και εκτεταμένες κατάλληλες να μεταφέρουν μηνύματα-κείμενα σε άμεση μορφή επεξεργασίας. Η ανάπτυξη των λογισμικών ακολούθησε αλλά με κάποια καθυστέρηση βλέποντας σήμερα την πορεία που ακολούθησε η εξέλιξη των συστημάτων πρέπει να δεχτούμε πως χωρίς την εκθετική μορφή της σμίκρυνσης των κυκλωμάτων ιδιαίτερα με τις εκμεταλλεύσεις των κρυστάλλων δεν θα είχαμε ποτέ τις δυνατότητες που παρουσιάζουν τα σημερινά συστήματα και συνεπώς τα δίκτυα. Η εγκλωβισμένη τεχνολογία σε μικρό- φορητούς υπολογιστές που σάρωσε την χρήση των κεντρικών υπολογιστών άλλαξε για πάντα την εικόνα της πληροφορικής και τη χρήση των δικτύων, ας μην ξεχνάμε παραμέρισε τις πρώην μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες και επέτρεψε τη δημιουργία γιγάντων κατασκευαστών προσωπικών υπολογιστών, λογισμικού και διανομής. Στη Γαλλία οι εταιρίες παροχής λογισμικού και υπηρεσιών κατόρθωσαν να βγουν κάπως καλλίτερα από την κρίση αλλαγής τεχνολογίας από τις μεγάλες εταιρίες κατασκευαστών η BULL διάδοχος της άλλοτε επιδοτούμενης CII (Compagnie Internationale de l’Informatique) επέζησε με δυσκολίες κατόρθωσε όμως να παραμείνει στον τομέα των υπερυπολογιστών και κατασκεύασε προσφάτως τον δυνατότερο υπερυπολογιστή που υπάρχει σήμερα.
Ερώτηση: Τι έκανε το Υπολογιστικό Κέντρο στο IRIA ? μέσα από ποιά διαδρομή γνώσης ενεπλάκης ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>
Όπως ανέφερα το υπολογιστικό κέντρο του IRIA είχε τότε τον ρόλο της υποστήριξης του πλάνου για την ανάπτυξη της πληροφορικής στη Γαλλία (Plan Calcul) ο ρόλος μας δεν ήταν μόνο η υποστήριξη των χρηστών του κέντρου με την βελτίωση των δυνατοτήτων της μηχανής αλλά και σε νεωτερισμούς στον προγραμματισμό των εφαρμογών, το κυριότερο όμως έργο μας ήταν η εγκατάσταση δοκιμή και χρήση των νέων μηχανών της παράγωγης της CII. Πολλά από τα νέα συστήματα ήταν αντίγραφα αμερικανικής κατασκευής ή επηρεασμένα από τις αμερικανικές παραγωγές , εξ ού και η ανάγκη συνεχούς ενημέρωση μας στην εξέλιξη της αμερικανικής τεχνολογίας. Μια ανεκδοτική λεπτομέρεια: Εγώ δεν είχα ακόμη τη γαλλική υπηκοότητα (την πήρα το 1973), μου επέτρεψαν όμως να έχω γνώση μερικών φάσεων των μελετών και εξελίξεων που είχαν σχέση με τα προωθημένα σχεδία τους στην άμυνα και ενεργειακή παραγωγή. Αργότερα σαν γενικός γραμματέας του γαλλικού συνδέσμου για την ανάπτυξη της γλώσσας προγραμματισμού ελέγχου κυκλωμάτων  για την αεροπορική τεχνολογία ATLAS είχα την ίδια μεταχείριση αλλά τότε ήμουν ήδη γαλλος υπηκοος αλλά και το επίπεδο εμπιστευτικότητας ήταν υψηλότερο.
Ερώτηση: Πως σκέφτηκες να οργάνωσης σαν υπεύθυνος του ΑΡΙΑΔΝΗ το workshop OSI στο ΕΙΕ το 1987 ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>
Το 1974 μου ανέθεσαν την ευθύνη δημιουργίας ενός πόλου υποστήριξης των στάνταρ ή προτύπων για την πληροφορική, ταυτόχρονα το πεδίο διευρυνόταν στις τηλεπικοινωνίες βάσει μιας έκθεσης για την τηλεματική των Νορα και Μινκ (αυτοί δημιούργησαν τον όρο Τηλεματική). Γύρω στα 1977 δημιούργησα το Γραφείο για την υποστήριξη των προτύπων BNI (Bureau de la Normalisation de l’Informatique), που επρόκειτο να παίξει ένα ρόλο στη δημιουργία των OSI : Πράγματι από το 1975/76 στη παγκόσμια αρθρογραφία αρχίζουν οι πρώτες γνώμες για τη ανάγκη συμβατότητας των συστημάτων με κοινή δυνατότητα πρόσβασης στα δεδομένα έστω και αν προέρχονται από ετερογενή συστήματα (λειτουργικά συστήματα και μηχανές) η Ιδέα των ανοιχτών συστημάτων έχει ξεπηδήσει. Ταυτόχρονα η ιδέα ότι τα δίκτυα είναι εκείνα που θα επιτρέψουν σε διαφορετικά συστήματα να συνδιαλέγονται  γίνεται όσο πάει και πιο πιστευτή. Οι πρώτες ιδέες για ένα μοντέλο αρχιτεκτονικής ανοιχτών συστημάτων διασαφηνίζεται στο NPL ( National Physical Laboratory) πολύ γρήγορα δημιουργήθηκε μια ομάδα εργασίας με αυτό το θέμα στην AFNOR τον γαλλικό οργανισμό τυποποίησης και στον ISO πρωτοστατούντος του  Hubert Zimmermann που δημιούργησε και μια ομάδα στον IFIP. Ο σχεδιασμός του μοντέλου OSI με τα 7 στρώματα στον όποιο συνέβαλλε και το ΒΝΙ πήρε το δρόμο για ένα διεθνές πρότυπο το 1979 σε μια πανηγυρική συνέλευση του ISO στη Μελβούρνη. Το πρότυπο επισημοποιήθηκε στα 1982/83 Η ιδέα μου ήταν νέα πειστούν όλοι οι οργανισμοί τηλεπικοινωνιών να συμβιβαστούν με τις ιδέες των ανοιχτών συστημάτων και να υιοθετήσουν το πρότυπο. Είχαμε μάλιστα δημιουργήσει και ένα συντονιστικό όργανο για τα OSI στο οποίο συμμετείχαν  οι τρεις μεγάλοι ευρωπαϊκοί οργανισμοί συντονισμού προτύπων ή υπεύθυνοι εργασίας στα εθνικά ινστιτούτα τυποποίησης AFNOR, BSI, DIN ήταν το ΒΝΙ, NPL, GMD . Από τις ΗΠΑ ήταν το τότε ονομαζόμενο National Bureau of Standards και τώρα National Institute of Standards and Technology, NIST,  από τον Καναδά το Dept of Communications. 
Ερώτηση: Πως ενεπλάκης στην υπόθεση National Research Networks στην Ευρώπη, τι ήξερες για ΗΠΑ ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>
Από τη στιγμή που άρχισε η υποστήριξη μας στο μοντέλο του ISO ήμασταν παρόντες σε όλα τα πεδία ανάπτυξης  δικτύων και προσπαθούσαμε να υποβάλλουμε την στήριξη και χρήση των στάνταρς κυρίως δε την υλοποίηση συμβατών αρχιτεκτονικών με το OSI οι συναντήσεις συνέδρια που είχαμε σε όλη την Ευρώπη , Καναδά και ΗΠΑ έδειχναν πως μια σύγκλιση ήταν δυνατή. Δυστυχώς πολλοί συμμέτοχοι στο ARPA δε δεχτήκαν το συμβιβασμό στο επίπεδο «Μεταφορά» με το TCP/IP όπως το πρέσβευαν οι κύκλοι του ARPA και προτίμησαν την τεχνική “store and forward datagram”. Παιζόταν ένα παράξενο παιχνίδι οι Γερμανοί παίζοντας τον ρόλο του Ιάγου δηλαδή λέγοντας κοιτάξτε πόσο ύποπτοι είναι οι Αμερικανοί και συγχρόνως συμμαχώντας μαζί τους !!. Οι Άγγλοι για μια φορά δεν ακoλουθούσαν πιστά τους Αμερικανούς αλλά είχαν δικές τους φιλοδοξίες να προάγουν τις επιτεύξεις βάσει του μοντέλου OSI, μάλιστα σε μια από τις συναντήσεις του Special Group έκαναν μία επίδειξη πρωτοκόλλου μεταφοράς που συγκέντρωσε τα συγχαρητήρια όλων. Ήταν σε μια συνάντηση στο τότε ΝΒS και έγινε μια ζεύξη με το Manchester. Το ίδιο για τους τσακωμούς στο εσωτερικό του ΙΕΕΕ. Οι Ευρωπαίοι είχαν το άδικο να παραγνωρίσουν την απλότητα του μηχανισμού του TCP/IP και παρ όλο που στη συνάντηση της Οττάβα τους δόθηκε η ευκαιρία να βρουν μια λύση συμβιβασμού , ήμουν εκεί με τη γαλλική αντιπροσωπία το ΒΝΙ είχε τον επίσημο αντιπροσωπευτικό ρόλo. Οι Ευρωπαίοι δεν είχαν κοινή γραμμή παρ όλη την γενική συμφωνία υποστήριξης του μοντέλου OSI. Οι μεγάλοι κατασκευαστές τάχτηκαν σιγά σιγά με το TCP/IP και το OSI εγκαταλήφτηκε.
Ερώτηση: Τι σκέφτηκες για την Ελλάδα μέσα από την γνωριμία Λιάνη ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σκεφτήκαμε πως μια προσπάθεια του είδους Cyclades θα ήταν επωφελής σε πολλά επίπεδα για την Ελλάδα. Είχα γνωρίσει τον Γ.Λιάνη τα παλιά χρόνια της Ενώσεως Κέντρου και τον ξανασυνάντησα όταν έκανε μια επίσκεψη τη Γαλλία το 1983. Τα οφέλη θα ήταν πολλά στην τηλεφωνία λόγω της αναβάθμισης της κατάστασης των γραμμών και των συνδέσεων , η διασύνδεση των ερευνητικών κέντρων μεταξύ των με καλύτερη μεταφορά της πληροφορίας και τη δημιουργία ενός στρώματος γνώσης ανύπαρκτο τότε στην Ελλάδα. Η μιζέρια των διοικητικών αρχών , οι ζηλοφθονίες των πανεπιστημιακών συναδέλφων και η ανικανότητα των πολιτικών υπεύθυνων να καταλάβουν το αντικείμενο της διαμάχης ή άλλον το τι αντιπροσώπευε μια ενέργεια αυτού του είδους κατέληξαν στο να μη δοθούν τα κατάλληλα μέσα την στιγμή που χρειαζόντουσαν και το δίκτυο Αριάδνη δεν ολοκληρώθηκε ποτέ στη διάσταση που είχαμε προβλέψει. Τα πράγματα άλλαξαν ο Γ. Λιάνης έφυγε από το Υπουργείο το όποιο υποβιβάστηκε σε Γενική Γραμματεία με Γενικούς Γραμματείς που άλλαζαν και όλο ενημερώνονταν με υφυπουργό  βιομηχανίας χωρίς γνώση για την τεχνολογία και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που συχνά συμβαίνει στην Ελλάδα η τεχνολογία ήρθε έτοιμη από έξω και εγκαταστάθηκε χωρίς προετοιμασία χωρίς να δημιουργήσει σχολή.
Με τον Γ.Λιάνη οι σχέσεις ήταν δύσκολες και συμπαθητικές  … στην αρχή δεν ήθελε να ακούσει τίποτε για τα δίκτυα ήθελε να φτιάξουμε ένα τεράστιο Κέντρο Τεκμηρίωσης  και με προόριζε για διευθυντή εγώ δεν το ήθελα αλλά και ο Β. Μπούμπουκας που μίλαγε επίσης μαζί του αντιδρούσε. Τελικά δέχτηκε ο Λιάνης την ιδέα του δικτύου αλλά σύντομα έφυγε και η Β. Παπανδρέου, όπως ξέρεις, που τον διαδέχτηκε, δεν είχε την τεχνική πληροφόριση για να καταλάβει τη σημασία του σχεδίου. Ομως ο Κυρ. Παπαηλιού που διαδέχτηκε τον Δ. Ραπακούλια αν και άριστος μηχανικός δεν έβλεπε την ανάγκη της εισόδου μας στην τεχνολογία των δικτύων και τη ανάγκη μάθησης που θα προκαλούσε η εισαγωγή της νέας τεχνολογίας.
Με την είσοδο του Euronet η Commission υπό την διεύθυνση του G.Carpentier DGXIII αλλά ωθούμενη και από το WG IFIP στο όποιο συμμετείχε και ο  Zimmermann προωθεί τα στάνταρς και την ιδέα ενός πρωτότυπου δικτύου για την έρευνα. Ιδρύεται το RARE (Résaux Associés pour la Recherche Européenne) το COSINE (Cooperation for Open Systems Networking in Europe) η Commision ιδρύει το EWOS για την επεξεργασία των στάνταρς στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς  CEN/CENELEC που προωθούν τα  standards X.25 για τις βασικές λειτουργίες, το X.400 για την ανταλλαγή μηνυμάτων, X.500 για τις γενικές υπηρεσίες καταλόγου. Η Ευρώπη πρωτοστατούσε τότε. Ο πόλεμος όμως των πρωτοκόλλων δεν έληξε υπέρ του OSI αλλά υπέρ του TCP/IP το όποιο είχαν υιοθετήσει οι συμμετέχοντες στο ARPA από τις ΗΠΑ.
Τέλος ο σέρβερ SM90 που απόκτησε το ΑΡΙΑΔΝΗ είχε κατασκευαστεί σε σχέδια από το CENT (Centre d’études de Télécommunications) για τη διαχείριση των τηλεπικοινωνιών σε πραγματικό χρόνο real time (ο χρόνος διαχείρισης του Ραντάρ) είχε μια αρχιτεκτονική με ένα bus που διευκόλυνε τη πρόσβαση ταυτόχρονα στις κάρτες επεξεργασίας των λειτουργιών , σκοπός ήταν να έχουμε μια Workstation,  server UNIXV7 που με τις ευκολίες που διέθετε να χειρίζεται τη ροή και σχηματισμό Configuration στα δίκτυα τηλεπικοινωνιών.   Η ευρωπαϊκή Επιτροπή έχοντας ακόμη σαν ιδεώδες την Ευρώπη σαν μια σθεναρή βιομηχανική δύναμη θέλησε να βάλει τις βάσεις ενωμένων βιομηχανικών παραγόντων για να αντιμετωπίσει την τότε παντοδύναμη ΙΒΜ και τις δυνάμεις πουν αναπτύσσονταν με τους παραγωγούς μικροκυκλωμάτων INTEL και της Άπω Ανατολής. Βασίστηκε στην ανάπτυξη προτύπων και ελπίζοντας στη υποχρεωτική χρήση των βασικών στάνταρ που θα επέτρεπαν την ανάπτυξη βιομηχανικών κλάδων και προϊόντων. Απέτυχε όμως σε δυο βάσεις παρέλειψε να αντιδράσει στην παγκοσμιοποίηση και δεν αντέδρασε συντονισμένα στην ύπαρξη των πρωτοκόλλων TCP/IP  που σαν άξονας του “store and forward datagram” κατέρριψαν το σύστημα OSI : Δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν μια βιομηχανική «μαγιά» διευρωπαϊκά, έμειναν  στις εθνικές πολιτικές του «εγώ είμαι ο καλλίτερος». Άφησαν την Κίνα να γεμίσει την «μεγαλύτερη αγορά του κόσμου» την Ευρώπη, στην αρχή μεν με κακής ποιότητας προϊόντα αλλά πολύ γρήγορα με ταχύτατες διορθώσεις σε ανταγωνίσιμο επίπεδο. Ο John Day περιγράφει σωστά τις δυνάμεις αλλά να μη ξεχνάμε πως και αυτός σαν αγγλοσάξονας δεν μπορεί να ξεφύγει από την πίστη στις αρχές του ελευθέρου εμπορίου, Αυτοί πάντως που νίκησαν ήταν οι 5 μεγάλοι της Ασίας που μεταβλήθηκαν σε βιομηχανικές υπερδυνάμεις ενώ η Ευρώπη εξακολουθεί να φθίνει.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Οι δημοσιαγράφοι συχνά αναφέρονται στους “πατέρες” του Διαδικτύου, θεωρώ ότι στην Ελλάδα μπορούμε να αναφερθούμε στον κ. Νίκο Μαλαγαρδή (ΓΓΕΤ), στον κ. Ε.Πρωτονοτάριο (ΕΜΠ) καθώς και στον κ. Σ.Ορφανουδάκη (Παν.Κρήτης, ΙΤΕ - έφυγε νωρίς 1948-2005). Ο πρώτος σε σχέση με τη δημιουργία πολιτικής και σχεδίου δράσης για ανάπτυξη. ο δεύτερος σε σχέση με τη δημιουργία έρευνας και γνώσης στο πανεπιστήμιο και ο τρίτος για χρήση των δικτύων στην έρευνα και στην ανάπτυξη τους.
2. Η επανασύνδεση μετά από χρόνια με τον δικό μας “πατέρα” έγινε το 2009 με αφορμή την δημιουργία της ερευνητικής ομάδας POUZIN SOCIETY η οποία παρεπιπτώντος “ψάχνει” βασικές έννοιες διαδικτύου και θυμήθηκα ένα γραπτό που μου έδωσε ο Νίκος Μαλαγαρδής για το αρχέτυπο δίκτυο CYCLADES όταν έκανα τα πρώτα βήματα.
3. Η επόμενη επαφή έγινε με αφορμή μια συνέντευξη του ZIMMERMAN περί του πως έγινε το OSI MODEL δηλαδή την έννοια-βίβλο των δικτύων και θυμήθηκα το διεθνές OSI workshop που οργάνωσε ο Νίκος Μαλαγαρδής το 1987 στην Αθήνα στα πλαίσια του προγράμματος ΑΡΙΑΔΝΗ της ΓΓΕΤ με στόχο την ανάδειξη των Στάνταρς σαν κυρίαρχη ιδεολογία για να αναπτυχτούν τα δίκτυα υπολογιστών.

ΤΟ OSI και το INTERNET

Να που η πραγματικότητα τρέχει πάλι γρηγορότερα από ότι περίμενα. Είμαι σε επαφή εδώ και καιρό με τον Νίκο Μαλαγαρδή για μια "ολική" ανασκόπιση του θέματος δίκτυα, OSI, διαδίκτυο κλπ αλλά μόλις το IEEE Spectrum δημοσιεύει πάνω στο ίδιο θέμα με τίτλο "OSI: The Internet That Wasn't." με πολλά κοινά στοιχεία και πληροφορίες. Θα δούμε σε επόμενο ποστ και θα συγκρίνουμε με τις δικές μας εμπειρίες αλλά και τον διάλογο στην λίστα Interesting People "IP" του βετεράνου David Farber.

Πως έγινε το OSI reference model

Μόλις πρόσφατα έφυγε ο Hubert Zimmermann, o παρά λίγο "πατέρας" (*) του διαδικτύου, σύμφωνα με αναφορά του ΙΕΕΕ. Διαβάζω δημόσια Μήνυμα από την λίστα του Dave Farber που περιέχει ένα μικρό ηχητικό MP3 από μιά συνέντευξη του Hubert Zimmermann INWG , OSI reference model, CYCLADES, που δυστυχώς πέρασε στον Αδη πρόσφατα (1941-2012). Αναφέρει σημαντικά στοιχεία του έργου του πως μπήκε στα δίκτυα υπολογιστών και τη σχέση του με το μοντέλο αναφοράς OSI. Αντιγράφω το μήνυμα και παρακάτω κάνω μια γρήγορη μετάφραση των λεγομένων του σε μέλος του SIGCIS το 2005 προσθέτοντας μερικά wikipedia links :

dear all, some sad news from europe: hubert zimmermann died on november 9th from leukaemia. he joint the team of cyclades 1972, was member of IFIP WG 6.1 and chaired the OSI architecture committee, who defined the OSI reference model. he received the sigcomm award 1991.

i had the chance to meet and talk with hubert zimmermann in july 2005. in memoriam, i did a short radio play, in which he tells how he came to networking in 1966, why he didn't leave paris in 1972, his time at ISO, and why a stronger support of the TCP/IP community at ISO might have made a difference in the late 1970s, early 1980s ...

" what else do you want to know": http://nomatic.org/static/antville/audio/files/050714hubertzimmermann.mp3

all the best, mariann unterluggauer



----Πρόχειρη Μεταγραφή-----

ΟΚ Θέλετε τη σύντομη η τη μακρά ιστορία ?

Θα αρχίζω απο την αρχή την ιστορίας μου στα Δίκτυα Υπολογιστών

Πρώτη μου δουλειά σε εταιρεία του Γαλλικού Υπουργίου Άμυνας το 1966 σε Επικοινωνίες και Υπολογιστές

Σχολείο μάθαινα για τηλεφωνικά δίκτυα, ηλεκτρονόμους, οι υπολογιστές ήταν στην αρχή ακόμη

Ασχολήθηκα με λογισμικό επικοινωνιών στο ΥΠ.ΑΜ. Που μάζευε και χειριζότανε μηνύματα, έκανε τα γραφικά τους στην οθόνη στο πλαίσιο του πρώτου πρότζεκτ στις επικοινωνίες διάρκειας 5 χρόνων.

Εμαθα πάνω στη δουλειά περι επικοινωνιών και σκέφτηκα ότι Χρειάζομαι Ακαδημαικό υπόβαθρο στα δίκτυα υπολογιστών δηλ. Κυρίως υπολογιστές τότε. Ετσι σκέφτηκα να πάω στις ΗΠΑ σε Πανεπιστήμιο και μίλησα σε ανθρώπους που είχαν πάει από την Γαλλία

Συνάντησα τον Louis Pouzin που είχε πάει στο ΜΙΤ Εργαζόταν τότε στην δια-σύνδεση Data Bases και μου εξηγησε τι έκανε στην Αμερική, πρότεινε "Ελα στη Ομάδα αντί να πας Stanford, MIT, UCLA και θα μάθεις περισσότερα.."

Είχε συνεργάτες από την εποχή του ΜΙΤ τους Lary Roberts (BBN) ,Vint Cerf (SRI), Kleinrock (UCLA) κλπ

Ετσι το 1972 πήγα στο Παρίσι μαζί με τον Louis Pouzin Το 1971 φτιάχτηκε η πρώτη εκδόση του ARPANET και μετά ήθελαν να κάνουν μια νέα έκδοση μαζί μας

Εμείς μάθαμε πολλά από αυτούς, καταλήξαμε στο σχέδιο CYCLADES , αποφύγαμε τα λάθη τους.

Το επόμενο σημαντικό σχετικό με την Ιστορία του Διαδικτύου ήταν η δημιουργία του IFIP Working Group

Μέσα σε αυτό άρχισαν να συναντιώνται εκπρόσωποι των διαφορετικών ομάδων από CYCLADES, από ARPANET, o D.Davies από το αγγλικό NPL (national physics lab)

Σταδιακά το IFIP WG απόκτησε international σύνθεση και οδήγησε στην ιδέα ότι τα στανταρς είναι το παν στην προσπάθεια να κάνεις Επιστήμη και Τεχνική περί του πως φτίαχνονται τα Δίκτυα Υπολογιστών. Αν δες έχεις στάνταρς τότε δημιουργείς ασύνδετες νησίδες

Υπήρχε η ΙΒΜ με μερίδιο 60% της αγοράς υπολογιστών που προωθούσε το δικό της "κλειστό" μοντέλο δικτύωσης το λεγόμενο SNA και αυτό φόβιζε την κοινότητα χρηστών ετσι οδηγηθήκαμε στην ιδέα για International computer communication standards

Φτιάχτηκε η ISO Commitee για αρχιτεκτονική ανοικτών συστημάτων και μια περίεργη τότε ορολογία για τις βασικές έννοιες.

Φτιάχτηκε το βασικό μοντέλο OSI με τα λεγόμενα στρώμματα (layers) σε διάταξη στοίβας.

Ηταν πρωτοβουλία από τους Βρετανούς που προέρχονταν από το IFIP WG και είχαν καλύτερη κατανόηση του πως δουλεύει ο ISO.

Στην ISO Commitee συμμετείχαν Κατασκευαστές από ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία αλλά δυστυχώς ο κορμός ανθρώπων του ARPANET δεν συμμετείχε, αν είχε θα είχαμε αποδεχθεί το TCPIP.

---Μεταγραφή τέλος----

(*) Μαζί με τους V.Cerf, R.Scuntlebury, Α.MacKenzie αντί αυτών που καθιερώθηκαν τελικά δηλαδή V.Cerf και R.Khan (δες αναφορά IEEE παραπάνω καθώς και παλαιότερο ποστάρισμα δικό μου για τον Αλεξ Μακένζυ). Σίγουρα ο όρος "πατέρας" είναι δημοσιογραφικής προέλευσης.

ΟΤΕ και Διαδίκτυο

Θα χρειαστούν περισσότερα ποσταρίσματα για να περιγράψω την εμπειρία της συνεργασίας που είχα με τον ΟΤΕ πριν τεθεί ζήτημα "δημόσιο διαδίκτυο" στην Ελλάδα. Η αρχή έγινε για να στηθεί η ΑΡΙΑΔΝΗ - το Εθνικό Δίκτυο Ερευνας στην Ελλάδα στα μέσα του '80 (*), η συνέχεια ήταν να αναλάβει ο ΟΤΕ την κατασκευή της Χ.25 υποδομής του ΑΡΙΑΔΝΗ μέχρι που ο ΟΤΕ αποφάσισε να αξιοποιήση την εμπειρία του "ΑΡΙΑΔΝΗ ΤΙ ?" και να δημιουργήσει τον πάροχο ΟΤΕΝΕΤ.

Η πρώτη επαφή με τον ΟΤΕ με πάει πολύ μακριά στις μέρες του ΑΡΙΑΔΝΗ Χ.25 (1986) και του Ευρωπαϊκού COSINE IXI (1988) αλλά και στην γνωριμία μου με πολλές υπηρεσίες, εργαστήρια και δραστηριότητες του ΟΤΕ όπως στο κτήριο με τον τηλεπικοινωνιακό κόμβο ΑΡYΣ (**) με τα Εργαστήρια Πιστοποίησης (πήρα άδεια για τα μόντεμ Alcatel Baseband το 1986) και τη χρήση του Δορυφορικού Σταθμού για τα διεθνή πειράματα ACTS NICE 1998 (global 360, symmetric TV, National Interconnection Experiments).

Η πρώτη επαφή έγινε με τα στελέχη του ΟΤΕ (Τζορτζίνης, Λάτσης, κ.α) που κάλεσε σε συναντήσεις εργασίας του ΑΡΙΑΔΝΗ ο Νίκος Μαλαγαρδής το 1986. Το 1988 πήγα στο Μέγαρο στο Μαρούσι για τον κόμβο ΙΧΙ Χ.25 στις εγκαταστάσεις του ΟΤΕ στην Κωλλέτη από τον Ολλανδικό PTT (UNISOURCE αργότερα). Μετά με τη προμήθεια από τον ΟΤΕ των κόμβων Χ.25 του ΑΡΙΑΔΝΗ κατασκευής TELEFONICA το 1989 και αργότερα με τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα του ΟΤΕ το 1994 για το ΑΤΜ. Το 1995 με τα στελέχη της OTE CONSULTIΝG για τη πρόταση κατασκευής του ΕΔΕΤ/ΓΓΕΤ από το σχήμα ΟΤΕ-ΑΡΙΑΔΝΗ-ΑΤΤ-DeteBerkom. Δυστυχώς η πρόταση λόγω ένστασης στο δημόσιο διαγωνισμό της ΓΓΕΤ δεν προχώρησε.

Η γνώση που αποκόμισα από τις συνεργασίες με τον ΟΤΕ εισερχόμενος στα εσωτερικά αυτής της μεγάλης βιομηχανίας ήταν μεγάλο μάθημα και εντυπωσιακή εμπειρία.

Το 1994 όταν τα πράγματα με την ΑΡΙΑΔΝΗ στο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ βάλτωσαν έστειλα βιογραφικό στον ΟΤΕ Δ/ση Τηλεπληροφορικής (κ.Πολυθεοδωράκης, κ.Τζωρτζίνης, κ.Οικονόμου) και είχα συνάντηση μαζι τους με αντικείμενο την πρόταση μου να μπεί ο ΟΤΕ στην παροχή υπηρεσιών διαδικτύου. Η επαφή αυτή τελικά δεν προχώρησε ούτε και το σχέδιο OTE - FORTHNET που έμαθα ότι υπήρχε στο τραπέζι τότε και που σχολίασα θετικά δείχνοντας τη μεγάλη διάσταση που έπρεπε να στοχεύσει ο ΟΤΕ κάτι που έλειπε από την ευρύτερη περιοχή Βαλκανίων- Μεσογείου. Πιστεύω ότι έπαιξα θετικό ρόλο στο να στραφεί ο ΟΤΕ προς το Διαδίκτυο.

To 1995 ήμουν μέλος της συνεργασίας SUN microsystems - ΠΟΥΛΙΑΔΗΣ Α.Ε και παρουσιάσαμε ένα σχέδιο υλοποίησης ISP από τον ΟΤΕ. Αργότερα έμαθα ότι υπήρχε εσωτερικός ανταγωνισμός που ακύρωνε τις διάφορες προσπάθειες. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και με το Χ.25 παλαιότερα. Το σχέδιο βέβαια δεν προχώρησε.

Ηταν η εποχή που 1-2 νέοι δημοσιογράφοι πίεζαν με δημοσιεύματα για το πόσο ακριβός ήταν ο ΟΤΕ με το dial-up X.25 και πόσο πτωχή πληροφοριακά ήταν αυτή η παροχή σε σχέση με την ARIADNE-T dial-up = Internet.

Τελικά η Διοίκηση του ΟΤΕ πήρε απόφαση να μπει στο Διαδίκτυο με θυγατρική μέσω κοινής προσπάθειας και καταστατικής συνεργασίας ΟΤΕ-ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ -ΜΕΤΣΟΒΕΙΟ και έτσι βρέθηκα στις ομάδες εργασίας σαν εκπρόσωπος της τεχνογνωσίας του ARIADNE-T για την επεξεργασία ενός Επιχειρησιακού Σχεδίου Internet OTENET. Συνεργάστηκα πολύ εποικοδομητικά και σε βάθος για 6-7 μήνες και έμαθα πολλά από στελέχη όπως Σ.Μπινιέτογλου, Σ.Συκάς, Ε.Βουλοδήμου, Σταυρακάκης και άλλοι.

Θυμάμε τις έντονες συζητήσεις για τα ποιά θα ήταν τα προϊόντα της ΟΤΕΝΕΤ, μάλιστα στην έκθεση COMDEX βγήκε και μια σχετική αφίσα από τον ΟΤΕ. Είχε προϊόντα όπως “Internet Exchange”, “Backbone Services” και “Εφαρμογές” κάτι που θεωρώ αφορά την επιρροή μου στην ομάδα εμπορικών θεμάτων πέρα από το κλασσικό dial-up.

Αργότερα τεχνικοί του ΟΤΕ ήρθαν στον ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ για να τους κάνει η ομάδα ΑΡΙΑΔΝΗ ένα Internet Demo, να δουν CISCO ρουτερ και SUN σερβερ και τα serial interfaces που διέθεταν για να περάσει η παροχή internet πάνω στο τηλεπικοινωνιακό δίκτυο καθώς και τις εντολές διαχείρισης. Δήλωσαν αυτό ήταν μεγάλο μάθημα γιατί απομυθοποίησαν τα βασικά της τεχνολογίας του διαδικτύου.

Στην επίσημη παρουσίαση της ΟΤΕΝΕΤ δεν είχα πρόσκληση έτυχε να είναι καλεσμένος όμως ο ομιλητής που στην Ημερίδα της ΕΕΔΕ (1996) μετά την δική μου παρουσίαση για το διαδίκτυο είχε διατυπώσει στην παρουσίαση του την εκτίμηση ότι το διαδίκτυο δεν ήταν κατάλληλο για το ηλεκτρονικό εμπόριο. Προσοχή, τεχνικά επιχειρήματα για τέτοιες εκτιμήσεις υπήρχαν απλά η εξέλιξη της έννοιας "διαδίκτυο" δεν ήταν ακόμα ορατή παρά μόνο σε ευαγγελιστές.

Βέβαια από την ΟΤΕΝΕΤ κάποια στιγμή μου πέρασαν μια πρόταση συνεργασίας σαν εκτίμηση της δουλειάς μου μαζί τους αλλά αυτό δεν αναιρεί την ειρωνία της τύχης παραπάνω.

(*) Με απόφαση Υπουργού (μέσα '90) η ΑΡΙΑΔΝΗ τροδοδότησε την δημιουργία του σημερινού ΕΔΕΤ .

(**) Ο θόρυβος των ηλεκτρο-μηχανικών ρελέδων (ηλεκτρονόμων), η εικόνα τους μου έδωσαν παρόμοια αίσθηση με την εικόνα των ψηφιακών παλμών CPU σε φασματογράφο όταν μάθαινα τα εσωτερικά του υπολογιστή στο Essex (prof.Tony Brooker 1974)