Tuesday, September 17, 2013

Νίκος Μαλαγαρδής - Η αρχή του Networking στην Ελλάδα

Σε παλαιότερα ποστ έχω αναφέρει την συμβολή του κ. Νίκου Μαλαγαρδή (δες σημειώσεις στο τέλος) στο θέμα αλλά μόνο επιγραμματικά. Μια και πέρασαν τα χρόνια και αφού δεν έχω δει κάτι στον Τύπο σκέφτηκα να κάνω τον δημοσιαγράφο για μια μέρα οπότε βρήκα τον Νίκο (με αφορμή το προηγούμενο ποστ περί OSI ) του έστειλα μια σειρά ερωτήσεις στις οποίες απάντησε ως εξής:
Ερώτηση: Πως γνώρισες τα περί δικτύων Η/Υ ? <ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>
Στις αρχές του 1970 ήμουν μηχανικός ερευνητής στο υπολογιστικό κέντρο του IRIA έξω από το Παρίσι, εκείνη την εποχή η Γαλλία είχε προγραμματίσει μια πολιτική ανάπτυξης της πληροφορικής (το Plan Calcul) για την υποστήριξη της πυρηνικής της πολιτικής και για να σταθεί στην Ευρώπη σαν άλλος πόλος ανάπτυξης. Ταυτόχρονα η πληροφορική παγκόσμια περνούσε μια κρίση ενηλικίωσης στους ακόλουθους τομείς:
1) Οικειοποίηση του συμβολικού υπολογισμού (δημιουργία SNOBOL και κατόπιν LISP) που θα τελειοποιήσει την διαχείριση και χρήση των αλφαβητικών και συμβολικών κειμένων, καθώς και τον συμβολικό λογισμό.

2)Η γενική θεώρηση αλλαγής στις αρχιτεκτονικές των συστημάτων από κεντρικές μονάδες με ακτινωτά γύρω από αυτές τους χρήστες σε μικρότερες μονάδες (αρχίσαμε να τις αποκαλούμε σταθμούς) αυτόνομες με μικρότερες ικανότητες προσαρμοσμένες στις ανάγκες του χρήστη και που επικοινωνούσαν όμως μεταξύ τους. Βεβαίως ο χρήστης μπορούσε να είναι ένα βιομηχανικό process και τότε αναπτύξαμε τις τεχνικές σε πραγματικό χρόνο με διεπαφή (interface) στο λειτουργικό σύστημα. Η σμίκρυνση των κυκλωμάτων η εισαγωγή του MS/DOS επέτρεψαν τη δημιουργία των φορητών υπολογιστών με την επιτυχία που όλοι ξέρουμε.

3)Οι ανάγκες σε τηλεπικοινωνία μεταξύ υπολογιστών . Από τα τέλη του 1960 είχε δημιουργηθεί η ανάγκη μεταφοράς και διεκπεραίωσης με υπολογισμό στοιχείων και γιατί όχι εικόνων (σαν περίπλοκα αντικείμενα). Οι πρώτες σοβαρές επιτεύξεις έγιναν από τράπεζες, ήταν μερικές μονομερείς ζεύξεις κάτω από ένα σύστημα λειτουργιών, υπολογιστών ίδιας κατασκευής. Τα πρώτα δίκτυα που μπορεί να ονομάσει κάνεις έγιναν με τη βοήθεια του υπουργείου άμυνας των ΗΠΑ στις αρχές του 1970 DARPA που μετονομάστηκε σε ARPA όταν μεταφέρθηκε και σύζευξε πανεπιστήμια από τη μια ακτή στην άλλη των ΗΠΑ . Εκείνη την εποχή ο Louis Pouzin μετεκπαιδευόμενος στο ΜΙΤ σκέφτηκε να προτείνει στις γαλλικές αρχές τη δημιουργία ενός πειραματικού ερευνητικού δικτύου μεταξύ των ερευνητικών και πανεπιστημιακών κέντρων της Γαλλίας. Στη προσπάθεια του να συγκροτήσει μια καλά σχεδιασμένη πρόταση είχε περιστοιχιθεί από νεαρούς τότε μηχανικούς ερευνητές από τους οποίους ξεχώριζε ο Hubert Zimmermann.

4)Η απόφαση να υλοποιηθεί πάρθηκε και το IRIA (INRIA) ορίστηκε σαν ο οργανισμός στήριξης του. Στην ίδια εποχή (1972) είχα αναλάβει την διεύθυνση του υπολογιστικού κέντρου του IRIA. Ήταν φυσικό λοιπόν να ζητήσουν από εμάς να υποστηρίξουμε το σχέδιο αφού κάθε υπολογιστικό κέντρο θα γινόταν κόμβος του δικτύου, και το IRIA είχε τότε το μεγαλύτερο υπολογιστικό κέντρο, Έτσι μπήκαμε στη μάχη ανάπτυξης πρωτοκόλλων για ετερογενή (και εδώ ήταν η πρωτοτυπία!) συστήματα. Το δίκτυο ονομάστηκε Cyclades από τον L. Pouzin και δεν είχε καμία σχέση με την Κυκλαδοκρητική καταγωγή μου!

Ερώτηση: Ποιές ήταν οι κύριες έννοιες της Τεχνολογίας ? ποιές της Τεχνολογικής Πολιτικής ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>

Η τεχνική τότε βασιζόταν σε απλά πρωτόκολλα του Remote Computing Με διαδικασίες αναγνώρισης επηρεασμένες από τις άπλες γνώσεις των τηλεπικοινωνιών γνωστές ως χειραψίες  ( αναγνώριση επιβεβαίωση της άνοιγμα μεταφοράς κτλ).Τα λειτουργικά συστήματα φορτώθηκαν με αυτές τις διαδικασίες-πρωτόκολλα που θα μεταβληθούν σε ένα πλήρες μοντέλο στο πρότυπο των 7 στρωμάτων του Διεθνούς Οργανισμού Τυποποίησης ISO. Η όλη δυσκολία ήταν να βρεθούν κοινές διαδικασίες για όλα τα λειτουργικά συστήματα που ήταν εξοπλισμένα τα διάφορα κέντρα που συζεύχτηκαν, δηλαδή να δημιουργηθούν κοινά στάνταρτ. Το δίκτυο Κυκλάδες χρησιμοποίησε  μια τεχνολογία που είχε ονομαστεί Datagrams στην οποία δημιουργούσε ένα σύστημα από πακέτα τα οποία αναγνωρίζονται πριν την αποστολή και επιβεβαιώνονται στη άφιξη. Εδώ έγινε ία μεγάλη ρήξη με τις γαλλικές δημόσιες τηλεπικοινωνίες αλλά όχι μόνο διότι οι τηλεπικοινωνίες έχουν το δικό τους οργανισμό τυποποίησης τότε το CCITT που αντικαταστάθηκε από το ITU-T της Διεθνούς Ένωσης των Τηλεπικοινωνιών, ITU . Οι δημόσιοι οργανισμοί τηλεπικοινωνιών υποστήριζαν τότε μια άλλη τεχνολογία των εικονικών κυκλωμάτων (Virtual Circuits) που όπως θα δούμε διασώθηκε εν μέρη στα σημερινά δίκτυα. Ας μη παραγνωρίσουμε όμως τον ρόλο που έπαιζαν και οι μεγάλοι κατασκευαστές των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ιαπωνίας η υπόλοιπη Ασία ήταν ακόμη απούσα. Είχαμε λοιπόν ομοιογενή δίκτυα βασισμένα στην τεχνολογία του κάθε κατασκευαστή  SNA της ΙΒΜ, DECNET της Digital Equipment Corp. κτλ . Η ιδέα που υποστηρίξαμε πολύ γρήγορα ήταν ότι ο μόνoς δρόμος εφικτός ήταν η ανάπτυξη προτύπων πρωτοκόλλων για ετερογενή συστήματα έτσι που να απομονώνουμε τις ιδιαιτερότητες των λειτουργικών συστημάτων.
Ερώτηση: Ποιοί ήταν οι άνθρωποι κλειδιά που γνώρισες ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>

Τότε εκτός από τους Γάλλους επιστήμονες και Δημοσίους λειτουργούς που θα παίξουν μεγάλο ρόλο στο πρώτο κύμα εξοπλισμών που κορυφώθηκε με τη διάδοση του MINITEL είχαμε επαφές με όλα τα ερευνητικά κέντρα κυρίως της Ευρώπης. Ας μη ξεχνάμε ότι όλοι μιλούσαν για την τηλεματική σαν την  σύντηξη της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών, ο όρος καθιερώθηκε από μια έκθεση δυο δημοσίων λειτουργών των Σ. Νορά και Αλαιν Μινκ που με διαύγεια προέβλεπαν την γονιμοποίηση των τεχνολογιών και απαιτούσαν την δημιουργία ενός πόλου τυποποίησης για να υποστηριχτεί αυτή η προσπάθεια. Γνώρισα σε πολλαπλά ταξίδια στην Αμερική πολλούς που θα ασχολούντο με τα δίκτυα που αναφέρω παρακάτω. Ας μη ξεχνάμε ότι ήμουν πρόεδρος επί μια δεκαετία του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου για τη ανάπτυξη Βιομηχανικών Συστημάτων (EWICS). Αυτό είχε άμεση επιρροή και στη προσωπική μου καριέρα διότι είχα ήδη γράψει μια έκθεση για τη δημιουργία ενός μικρού οργανισμού (γραφείου) για την ανάπτυξη των προτύπων στην τηλεματική. Το 1977 ιδρύθηκε το Γραφείο ΒΝΙ για την ανάπτυξη προτύπων στην πληροφορική παρά τις αντιθέσεις του γαλλικού οργανισμού τυποποίησης AFNOR.
Ερώτηση: Ποιά ήταν η Γαλλική εμπειρία σου γύρω από τη χρήση και την προοπτική της τεχνολογίας ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>

Η Γαλλία ήταν ένα κράτος με κεντρική διοίκηση που άλλαξε μεν με τα χρόνια και με την ένταξη της στην Ευρώπη αλλά πάντα κρατά υπόλοιπα από αυτό το παρελθόν. Η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών περνούσε και περνά ακόμη εν μέρη από τη θέληση της πολιτικής εξουσίας να προωθήσει την α ή β τεχνολογία και τη γραμμή υποστήριξης ή όχι. Η Γαλλία συνεχίζοντας την Ντεγκωλική πολιτική ανεξαρτησίας στις κύριες πτυχές της βιομηχανικής ανάπτυξης είχε αποφασίσει να γίνει αυτόνομη, εκεί έγκειται και η απόφαση να στραφεί προς την ανάπτυξη της πυρηνικής τεχνολογίας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας . Η απόφαση λοιπόν να αναπτυχτεί ένα δημόσιο δίκτυο για την έρευνα ανήκε στα πλαίσια της δημοσίας πολιτικής όπως την είχε χαράξει ο Ντεγκόλ. Η θέληση δημιουργίας μιας μεγάλης βιομηχανίας κατασκευών και λογισμικού ήταν πολύ έντονη τότε κυρίως στα χρόνια πριν το 1975, τότε σχεδιαζόταν η ίδρυση μιας μεγάλης μονάδας παράγωγης με τη SIEMENS την THOMSON και ίσως την ICL από την Αγγλία το σχέδιο όμως δεν προχώρησε και η γαλλική μεριά αναδιπλώθηκε, η γαλλική THOMSON πούλησε την CII που θα μετονομαστεί αργότερα σε BULL αρχικά στη General Electric και αργότερα στη HONEYWELL. 
Η ερώτηση έρχεται σε δύσκολη στιγμή και εποχή για τα πιστεύω μου. Πάντοτε πίστευα ότι η σωστή κρατική παρέμβαση στην ανάπτυξη της τεχνολογίας είναι ο κύριος της αναγκαίος μοχλός. Η τότε γαλλική πολιτική ήταν: το κράτος παρεμβαίνει, υποστηρίζει και μετά αφήνει την «μαγιά» να δώσει την κατάλληλη δραστηριότητα που αναλαμβάνουν οι επιχειρήσεις. Σήμερα με την παγκοσμιοποίηση και το νέφος της κρίσης τα κράτη όσο και αναπτυγμένα να ήταν, είναι σε συρρίκνωση. Δεν έχουν τη δυνατότητα να επωμιστούν τα χρέη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα όπου η διοικητική μηχανή είχε αδυναμίες γνώσης και θέλησης να παίρνει πρωτοβουλίες. Με την κρίση η κρατική πρωτοβουλία είναι τελείως αφοπλισμένη. Η τότε Γαλλία κατόρθωσε από μια καθυστερημένη χώρα στις τηλεπικοινωνίες (είχε την χειρότερη τηλεφωνία της Ευρώπης) να γίνει, χάρις την κρατική πρωτοβουλία και θέληση, μια από τις πρώτες κοινωνίες με γενικευμένη τηλεπικοινωνιακή εξυπηρέτηση χάρις το MINITEL ένα μικρό τερματικό που συνδύαζε τηλεφωνία και σύνδεση με διάφορες βάσεις δεδομένων όπως και την ανταλλαγή σύντομων μηνυμάτων. Εκείνη την εποχή είχα  κυρίως επαφές με τους Γάλλους  υπεύθυνους διαφόρων κέντρων του δικτύου αργότερα θα εμπλακώ απ’ευθείας με την ανάπτυξη των στάνταρς των δικτύων και θα έρθω σε επαφή με όλους όσους συνέβαλαν στη δημιουργία των σημερινών δικτύων.
Ερώτηση: Πως ήταν τα θέματα: Λογισμικό, Υπολογιστές, Επικοινωνίες, Υπηρεσίες ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>

Όταν αναπτύχτηκαν τα πρώτα δίκτυα ο τραπεζιτικός κόσμος ήταν στην αιχμή και ζητούσε υπηρεσίες επικοινωνίας  σίγουρες και εκτεταμένες κατάλληλες να μεταφέρουν μηνύματα-κείμενα σε άμεση μορφή επεξεργασίας. Η ανάπτυξη των λογισμικών ακολούθησε αλλά με κάποια καθυστέρηση βλέποντας σήμερα την πορεία που ακολούθησε η εξέλιξη των συστημάτων πρέπει να δεχτούμε πως χωρίς την εκθετική μορφή της σμίκρυνσης των κυκλωμάτων ιδιαίτερα με τις εκμεταλλεύσεις των κρυστάλλων δεν θα είχαμε ποτέ τις δυνατότητες που παρουσιάζουν τα σημερινά συστήματα και συνεπώς τα δίκτυα. Η εγκλωβισμένη τεχνολογία σε μικρό- φορητούς υπολογιστές που σάρωσε την χρήση των κεντρικών υπολογιστών άλλαξε για πάντα την εικόνα της πληροφορικής και τη χρήση των δικτύων, ας μην ξεχνάμε παραμέρισε τις πρώην μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες και επέτρεψε τη δημιουργία γιγάντων κατασκευαστών προσωπικών υπολογιστών, λογισμικού και διανομής. Στη Γαλλία οι εταιρίες παροχής λογισμικού και υπηρεσιών κατόρθωσαν να βγουν κάπως καλλίτερα από την κρίση αλλαγής τεχνολογίας από τις μεγάλες εταιρίες κατασκευαστών η BULL διάδοχος της άλλοτε επιδοτούμενης CII (Compagnie Internationale de l’Informatique) επέζησε με δυσκολίες κατόρθωσε όμως να παραμείνει στον τομέα των υπερυπολογιστών και κατασκεύασε προσφάτως τον δυνατότερο υπερυπολογιστή που υπάρχει σήμερα.
Ερώτηση: Τι έκανε το Υπολογιστικό Κέντρο στο IRIA ? μέσα από ποιά διαδρομή γνώσης ενεπλάκης ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>

Όπως ανέφερα το υπολογιστικό κέντρο του IRIA είχε τότε τον ρόλο της υποστήριξης του πλάνου για την ανάπτυξη της πληροφορικής στη Γαλλία (Plan Calcul) ο ρόλος μας δεν ήταν μόνο η υποστήριξη των χρηστών του κέντρου με την βελτίωση των δυνατοτήτων της μηχανής αλλά και σε νεωτερισμούς στον προγραμματισμό των εφαρμογών, το κυριότερο όμως έργο μας ήταν η εγκατάσταση δοκιμή και χρήση των νέων μηχανών της παράγωγης της CII. Πολλά από τα νέα συστήματα ήταν αντίγραφα αμερικανικής κατασκευής ή επηρεασμένα από τις αμερικανικές παραγωγές , εξ ού και η ανάγκη συνεχούς ενημέρωση μας στην εξέλιξη της αμερικανικής τεχνολογίας. Μια ανεκδοτική λεπτομέρεια: Εγώ δεν είχα ακόμη τη γαλλική υπηκοότητα (την πήρα το 1973), μου επέτρεψαν όμως να έχω γνώση μερικών φάσεων των μελετών και εξελίξεων που είχαν σχέση με τα προωθημένα σχεδία τους στην άμυνα και ενεργειακή παραγωγή. Αργότερα σαν γενικός γραμματέας του γαλλικού συνδέσμου για την ανάπτυξη της γλώσσας προγραμματισμού ελέγχου κυκλωμάτων  για την αεροπορική τεχνολογία ATLAS είχα την ίδια μεταχείριση αλλά τότε ήμουν ήδη γαλλος υπηκοος αλλά και το επίπεδο εμπιστευτικότητας ήταν υψηλότερο.
Ερώτηση: Πως σκέφτηκες να οργάνωσης σαν υπεύθυνος του ΑΡΙΑΔΝΗ το workshop OSI στο ΕΙΕ το 1987 ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>

Το 1974 μου ανέθεσαν την ευθύνη δημιουργίας ενός πόλου υποστήριξης των στάνταρ ή προτύπων για την πληροφορική, ταυτόχρονα το πεδίο διευρυνόταν στις τηλεπικοινωνίες βάσει μιας έκθεσης για την τηλεματική των Νορα και Μινκ (αυτοί δημιούργησαν τον όρο Τηλεματική). Γύρω στα 1977 δημιούργησα το Γραφείο για την υποστήριξη των προτύπων BNI (Bureau de la Normalisation de l’Informatique), που επρόκειτο να παίξει ένα ρόλο στη δημιουργία των OSI : Πράγματι από το 1975/76 στη παγκόσμια αρθρογραφία αρχίζουν οι πρώτες γνώμες για τη ανάγκη συμβατότητας των συστημάτων με κοινή δυνατότητα πρόσβασης στα δεδομένα έστω και αν προέρχονται από ετερογενή συστήματα (λειτουργικά συστήματα και μηχανές) η Ιδέα των ανοιχτών συστημάτων έχει ξεπηδήσει. Ταυτόχρονα η ιδέα ότι τα δίκτυα είναι εκείνα που θα επιτρέψουν σε διαφορετικά συστήματα να συνδιαλέγονται  γίνεται όσο πάει και πιο πιστευτή. Οι πρώτες ιδέες για ένα μοντέλο αρχιτεκτονικής ανοιχτών συστημάτων διασαφηνίζεται στο NPL ( National Physical Laboratory) πολύ γρήγορα δημιουργήθηκε μια ομάδα εργασίας με αυτό το θέμα στην AFNOR τον γαλλικό οργανισμό τυποποίησης και στον ISO πρωτοστατούντος του  Hubert Zimmermann που δημιούργησε και μια ομάδα στον IFIP. Ο σχεδιασμός του μοντέλου OSI με τα 7 στρώματα στον όποιο συνέβαλλε και το ΒΝΙ πήρε το δρόμο για ένα διεθνές πρότυπο το 1979 σε μια πανηγυρική συνέλευση του ISO στη Μελβούρνη. Το πρότυπο επισημοποιήθηκε στα 1982/83 Η ιδέα μου ήταν νέα πειστούν όλοι οι οργανισμοί τηλεπικοινωνιών να συμβιβαστούν με τις ιδέες των ανοιχτών συστημάτων και να υιοθετήσουν το πρότυπο. Είχαμε μάλιστα δημιουργήσει και ένα συντονιστικό όργανο για τα OSI στο οποίο συμμετείχαν  οι τρεις μεγάλοι ευρωπαϊκοί οργανισμοί συντονισμού προτύπων ή υπεύθυνοι εργασίας στα εθνικά ινστιτούτα τυποποίησης AFNOR, BSI, DIN ήταν το ΒΝΙ, NPL, GMD . Από τις ΗΠΑ ήταν το τότε ονομαζόμενο National Bureau of Standards και τώρα National Institute of Standards and Technology, NIST,  από τον Καναδά το Dept of Communications. 
Ερώτηση: Πως ενεπλάκης στην υπόθεση National Research Networks στην Ευρώπη, τι ήξερες για ΗΠΑ ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>

Από τη στιγμή που άρχισε η υποστήριξη μας στο μοντέλο του ISO ήμασταν παρόντες σε όλα τα πεδία ανάπτυξης  δικτύων και προσπαθούσαμε να υποβάλλουμε την στήριξη και χρήση των στάνταρς κυρίως δε την υλοποίηση συμβατών αρχιτεκτονικών με το OSI οι συναντήσεις συνέδρια που είχαμε σε όλη την Ευρώπη , Καναδά και ΗΠΑ έδειχναν πως μια σύγκλιση ήταν δυνατή. Δυστυχώς πολλοί συμμέτοχοι στο ARPA δε δεχτήκαν το συμβιβασμό στο επίπεδο «Μεταφορά» με το TCP/IP όπως το πρέσβευαν οι κύκλοι του ARPA και προτίμησαν την τεχνική “store and forward datagram”. Παιζόταν ένα παράξενο παιχνίδι οι Γερμανοί παίζοντας τον ρόλο του Ιάγου δηλαδή λέγοντας κοιτάξτε πόσο ύποπτοι είναι οι Αμερικανοί και συγχρόνως συμμαχώντας μαζί τους !!. Οι Άγγλοι για μια φορά δεν ακoλουθούσαν πιστά τους Αμερικανούς αλλά είχαν δικές τους φιλοδοξίες να προάγουν τις επιτεύξεις βάσει του μοντέλου OSI, μάλιστα σε μια από τις συναντήσεις του Special Group έκαναν μία επίδειξη πρωτοκόλλου μεταφοράς που συγκέντρωσε τα συγχαρητήρια όλων. Ήταν σε μια συνάντηση στο τότε ΝΒS και έγινε μια ζεύξη με το Manchester. Το ίδιο για τους τσακωμούς στο εσωτερικό του ΙΕΕΕ. Οι Ευρωπαίοι είχαν το άδικο να παραγνωρίσουν την απλότητα του μηχανισμού του TCP/IP και παρ όλο που στη συνάντηση της Οττάβα τους δόθηκε η ευκαιρία να βρουν μια λύση συμβιβασμού , ήμουν εκεί με τη γαλλική αντιπροσωπία το ΒΝΙ είχε τον επίσημο αντιπροσωπευτικό ρόλo. Οι Ευρωπαίοι δεν είχαν κοινή γραμμή παρ όλη την γενική συμφωνία υποστήριξης του μοντέλου OSI. Οι μεγάλοι κατασκευαστές τάχτηκαν σιγά σιγά με το TCP/IP και το OSI εγκαταλήφτηκε.
Ερώτηση: Τι σκέφτηκες για την Ελλάδα μέσα από την γνωριμία Λιάνη ?
<ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΓΑΡΔΉΣ>

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σκεφτήκαμε πως μια προσπάθεια του είδους Cyclades θα ήταν επωφελής σε πολλά επίπεδα για την Ελλάδα. Είχα γνωρίσει τον Γ.Λιάνη τα παλιά χρόνια της Ενώσεως Κέντρου και τον ξανασυνάντησα όταν έκανε μια επίσκεψη τη Γαλλία το 1983. Τα οφέλη θα ήταν πολλά στην τηλεφωνία λόγω της αναβάθμισης της κατάστασης των γραμμών και των συνδέσεων , η διασύνδεση των ερευνητικών κέντρων μεταξύ των με καλύτερη μεταφορά της πληροφορίας και τη δημιουργία ενός στρώματος γνώσης ανύπαρκτο τότε στην Ελλάδα. Η μιζέρια των διοικητικών αρχών , οι ζηλοφθονίες των πανεπιστημιακών συναδέλφων και η ανικανότητα των πολιτικών υπεύθυνων να καταλάβουν το αντικείμενο της διαμάχης ή άλλον το τι αντιπροσώπευε μια ενέργεια αυτού του είδους κατέληξαν στο να μη δοθούν τα κατάλληλα μέσα την στιγμή που χρειαζόντουσαν και το δίκτυο Αριάδνη δεν ολοκληρώθηκε ποτέ στη διάσταση που είχαμε προβλέψει. Τα πράγματα άλλαξαν ο Γ. Λιάνης έφυγε από το Υπουργείο το όποιο υποβιβάστηκε σε Γενική Γραμματεία με Γενικούς Γραμματείς που άλλαζαν και όλο ενημερώνονταν με υφυπουργό  βιομηχανίας χωρίς γνώση για την τεχνολογία και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που συχνά συμβαίνει στην Ελλάδα η τεχνολογία ήρθε έτοιμη από έξω και εγκαταστάθηκε χωρίς προετοιμασία χωρίς να δημιουργήσει σχολή.
Με τον Γ.Λιάνη οι σχέσεις ήταν δύσκολες και συμπαθητικές  … στην αρχή δεν ήθελε να ακούσει τίποτε για τα δίκτυα ήθελε να φτιάξουμε ένα τεράστιο Κέντρο Τεκμηρίωσης  και με προόριζε για διευθυντή εγώ δεν το ήθελα αλλά και ο Β. Μπούμπουκας που μίλαγε επίσης μαζί του αντιδρούσε. Τελικά δέχτηκε ο Λιάνης την ιδέα του δικτύου αλλά σύντομα έφυγε και η Β. Παπανδρέου, όπως ξέρεις, που τον διαδέχτηκε, δεν είχε την τεχνική πληροφόριση για να καταλάβει τη σημασία του σχεδίου. Ομως ο Κυρ. Παπαηλιού που διαδέχτηκε τον Δ. Ραπακούλια αν και άριστος μηχανικός δεν έβλεπε την ανάγκη της εισόδου μας στην τεχνολογία των δικτύων και τη ανάγκη μάθησης που θα προκαλούσε η εισαγωγή της νέας τεχνολογίας.
Με την είσοδο του Euronet η Commission υπό την διεύθυνση του G.Carpentier DGXIII αλλά ωθούμενη και από το WG IFIP στο όποιο συμμετείχε και ο  Zimmermann προωθεί τα στάνταρς και την ιδέα ενός πρωτότυπου δικτύου για την έρευνα. Ιδρύεται το RARE (Résaux Associés pour la Recherche Européenne) το COSINE (Cooperation for Open Systems Networking in Europe) η Commision ιδρύει το EWOS για την επεξεργασία των στάνταρς στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς  CEN/CENELEC που προωθούν τα  standards X.25 για τις βασικές λειτουργίες, το X.400 για την ανταλλαγή μηνυμάτων, X.500 για τις γενικές υπηρεσίες καταλόγου. Η Ευρώπη πρωτοστατούσε τότε. Ο πόλεμος όμως των πρωτοκόλλων δεν έληξε υπέρ του OSI αλλά υπέρ του TCP/IP το όποιο είχαν υιοθετήσει οι συμμετέχοντες στο ARPA από τις ΗΠΑ.
Τέλος ο σέρβερ SM90 που απόκτησε το ΑΡΙΑΔΝΗ είχε κατασκευαστεί σε σχέδια από το CENT (Centre d’études de Télécommunications) για τη διαχείριση των τηλεπικοινωνιών σε πραγματικό χρόνο real time (ο χρόνος διαχείρισης του Ραντάρ) είχε μια αρχιτεκτονική με ένα bus που διευκόλυνε τη πρόσβαση ταυτόχρονα στις κάρτες επεξεργασίας των λειτουργιών , σκοπός ήταν να έχουμε μια Workstation,  server UNIXV7 που με τις ευκολίες που διέθετε να χειρίζεται τη ροή και σχηματισμό Configuration στα δίκτυα τηλεπικοινωνιών.   Η ευρωπαϊκή Επιτροπή έχοντας ακόμη σαν ιδεώδες την Ευρώπη σαν μια σθεναρή βιομηχανική δύναμη θέλησε να βάλει τις βάσεις ενωμένων βιομηχανικών παραγόντων για να αντιμετωπίσει την τότε παντοδύναμη ΙΒΜ και τις δυνάμεις πουν αναπτύσσονταν με τους παραγωγούς μικροκυκλωμάτων INTEL και της Άπω Ανατολής. Βασίστηκε στην ανάπτυξη προτύπων και ελπίζοντας στη υποχρεωτική χρήση των βασικών στάνταρ που θα επέτρεπαν την ανάπτυξη βιομηχανικών κλάδων και προϊόντων. Απέτυχε όμως σε δυο βάσεις παρέλειψε να αντιδράσει στην παγκοσμιοποίηση και δεν αντέδρασε συντονισμένα στην ύπαρξη των πρωτοκόλλων TCP/IP  που σαν άξονας του “store and forward datagram” κατέρριψαν το σύστημα OSI : Δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν μια βιομηχανική «μαγιά» διευρωπαϊκά, έμειναν  στις εθνικές πολιτικές του «εγώ είμαι ο καλλίτερος». Άφησαν την Κίνα να γεμίσει την «μεγαλύτερη αγορά του κόσμου» την Ευρώπη, στην αρχή μεν με κακής ποιότητας προϊόντα αλλά πολύ γρήγορα με ταχύτατες διορθώσεις σε ανταγωνίσιμο επίπεδο. Ο John Day περιγράφει σωστά τις δυνάμεις αλλά να μη ξεχνάμε πως και αυτός σαν αγγλοσάξονας δεν μπορεί να ξεφύγει από την πίστη στις αρχές του ελευθέρου εμπορίου, Αυτοί πάντως που νίκησαν ήταν οι 5 μεγάλοι της Ασίας που μεταβλήθηκαν σε βιομηχανικές υπερδυνάμεις ενώ η Ευρώπη εξακολουθεί να φθίνει.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Οι δημοσιαγράφοι συχνά αναφέρονται στους “πατέρες” του Διαδικτύου, θεωρώ ότι στην Ελλάδα μπορούμε να αναφερθούμε στον κ. Νίκο Μαλαγαρδή (ΓΓΕΤ), στον κ. Ε.Πρωτονοτάριο (ΕΜΠ) καθώς και στον κ. Σ.Ορφανουδάκη (Παν.Κρήτης, ΙΤΕ - έφυγε νωρίς 1948-2005). Ο πρώτος σε σχέση με τη δημιουργία πολιτικής και σχεδίου δράσης για ανάπτυξη. ο δεύτερος σε σχέση με τη δημιουργία έρευνας και γνώσης στο πανεπιστήμιο και ο τρίτος για χρήση των δικτύων στην έρευνα και στην ανάπτυξη τους.
2. Η επανασύνδεση μετά από χρόνια με τον δικό μας “πατέρα” έγινε το 2009 με αφορμή την δημιουργία της ερευνητικής ομάδας POUZIN SOCIETY η οποία παρεπιπτώντος “ψάχνει” βασικές έννοιες διαδικτύου και θυμήθηκα ένα γραπτό που μου έδωσε ο Νίκος Μαλαγαρδής για το αρχέτυπο δίκτυο CYCLADES όταν έκανα τα πρώτα βήματα.
3. Η επόμενη επαφή έγινε με αφορμή μια συνέντευξη του ZIMMERMAN περί του πως έγινε το OSI MODEL δηλαδή την έννοια-βίβλο των δικτύων και θυμήθηκα το διεθνές OSI workshop που οργάνωσε ο Νίκος Μαλαγαρδής το 1987 στην Αθήνα στα πλαίσια του προγράμματος ΑΡΙΑΔΝΗ της ΓΓΕΤ με στόχο την ανάδειξη των Στάνταρς σαν κυρίαρχη ιδεολογία για να αναπτυχτούν τα δίκτυα υπολογιστών.

No comments: