Η Αρχή ΕND2ΕND έχει πρόβλημα ?

Συγνώμη, δεν αντέχω άλλο να περιμένω το περιβόητο ποστάρισμα για την ΟΤΕΝΕΤ
που μου ζήτησε ο Τάσσος και υποσχέθηκα να γράψω. Εχω τόσα πολλά να πω δοκίμασα διάφορα σχέδια αλλά χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα, οπότε περνάω σε άλλο θέμα από αυτό του
ΟΤΕ και Διαδίκτυο. Το μόνο που θα αναφέρω τώρα είναι ότι ήμουν μέλος της ομάδας του
Επιχειριακού Σχεδίου της ΟΤΕΝΕΤ και σε επαφή με την ανώτερη διοίκηση του οργανισμού.

Ομως τα πράγματα τρέχουν σε ΗΠΑ και ΕΕ
FUTURE INTERNET ARCHITECTURE
FUTURE INTERNET ASSEMBLY

http://tinyurl.com/futueinternet
http://www.named-data.net/related.html
http://tinyurl.com/futureInternetAssembly



Το 2009 η μεγάλη μου ανακάλυψη ήταν η έννοια RECURSIVE LAYER (ποστάρισα
αγγλιστί στο περι θεωρίας ιστολόγιο
σχετικά με τη σημασία αυτής της εξέλιξης για μένα και τη σύνδεση με τη δική μου αναζήτηση βασικών
αρχών) μια συγκλονιστική αναθεώρηση του καθολικού μοντέλου δικτύωσης αποδεκτό
με τις όποιες γκρίνιες για το αν είναι επτά η όχι το μέγεθος της διαστρωμμάτωσης
και μέσω εντολης Θεού.

Εδώ στο Αριάδνη Τι ? είχα ποστάρει για την Αξία της Θεωρίας, για τις
Αρχές, για το END2END design κλπ. και τον στόχο του μίτου της Αριάδνης για μένα:

....Το ποστάρισμα διαπερνάται από μια κλωστή που αφορά το πρόβλημα "τι είναι δίκτυο"- αναζητώντας βασικές έννοιες....


Σαφώς έφτασα σε βασικές έννοιες π.χ global internet machine, virtual von Neumann
Machine chain, Babuska model. Δεν είναι τυχαίο το όνομα META-ARTIFICIAL του μπλογκ. Εδω τολμώ την υπέρβαση περί Α.Ι. αλλά υπέρβαση για Network Architecture ξεκάθαρα δεν
τόλμησα να διατυπώσω αν και είδα την "repeating structure" στο σχήμα Virtual Von Neumann
Machine chain.


Διαβάζοντας μια παρουσίαση του John Day στέκομαι στο ακόλουθο σλάιντ:


The End-to-End Principle?
• It never came up.
– It isn’t a principle anyway, at best a lemma.
– Really a statement of desire.
• Original paper written to counter PTT contention Transport was unnecessary.
• If there is a principle, it is relaying may require error control above it
• It is not really wrong, but it is an impediment.
• Its focus on the distinction of ends vs the middle, hosts vs the network
has two deleterious effects:
– It still has vestiges of “beads-on-a-string.”
– It has kept us from seeing the repeating nature of the structure.


Τι είναι αυτό ?

Δεν είναι η πρώτη φορά που μαζεύω τα ανοίγματα που έκανα δηλαδή πρέπει
να διορθώσω πορεία, τα πράγματα μπλέκονται, στο φώς και της τάσης για CLEAN SLATE DESIGN
δηλαδή επανασχεδιασμό του Δικτύου,
ο παράδεισος του END2END δεν είναι απόλυτος και σαν αρχή δοκιμάζεται,
Γράφτηκε για άμυνα απέναντι στους Τελεκομ λέει το σλάιντ,
δεν έχει ξεκαθαρίσει με το μοντέλο Δικτύων
τύπου κομπολόι με χάντρες DTE-DCE-DCE-DTE .... που υιοθετούν οι Τελεκομ για
να προστατέψουν το χώρο τους από τον ανταγωνισμό της Πληροφορικής. Δύσκολα
αποδέχτηκαν τα Layers και όταν το έκαναν ταμπουρώθηκαν κάτω από το Transport
Layer. Θεωρούν το Χ.25 access protocol στο δίκτυο _τους_.

Ο David Clark (O Mr. END2END) έχει προχωρήσει στο σχήμα DESIGN FOR TUSSLE εδώ και καιρό σαν ψιλο-τροποποίηση του αρχικού μοντέλου δηλαδή
δεν υπάρχει ξεκάθαρη αρχή πως να κατανέμεις τις διάφορες λειτουργίες στη διαστρωμάτωση LAYERING γιατί μετράνε και άλλα θέματα "τριβής=tussle".

Ο φίλος Β.Carpenter (πρωην ΙΑΒ, μέντορας μου στο high speed networking από το CERN) προσδιόρισε την Αρχή της συνεχούς αλλαγής σαν
τη μοναδική συμπαγή σταθερά της αρχιτεκτονικής του δικτύου (δες RFC 1958) architectural principles of the Internet δηλ. βασικές
αρχές στην αρχιτεκτονική του διαδικτύου.

O Mr. Identification Location separation D.Mayer CISCO επίσης
έχει πρόβλημα (δες RFC 3439) και κάπου εκεί λέει ότι αν δεν ήταν
η εταιρεία του να βελτιώσει τους δρομολογητές κορμού παραβλέποντας την
σχεδιαστική αρχή END2END θα είχε προκύψει μεγάλη κρίση λειτουργικής απόδοσης με
την εμφάνιση των πολυμέσων στο δίκτυο. Ο διαχωρισμός της IP διεύθυνσης
στους διακριτούς προσδιορισμούς Ταυτότητας και Τοποθεσίας μέσω του
πρωτοκόλου LISP αποτελεί ένα ακόμα πατσάρισμα της δομής για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που δοκίμασε ο D.Mayer αλλά χτύπησε
αδιέξοδο λόγω έλλειψης "αφαίρεσης" στη βασική αρχιτεκτονική.

Ενα παράδειγμα έλλειψης είναι ότι βασικές έννοιες addressing, naming
είναι δεμένες στη φυσική σύνδεση, στην διεπαφή στο Point-of-Attachment
και δεν σηκώνει αφαίρεση/γενίκευση.


Το παιχνίδι άρχισε επίσημα με τον John Day Boston Uni., επιβεβαίωσε κάπως και ο
J.Crowcroft UCL και πρόσθεσε και ο Joe Touch ISI "much engineering but
no science" στην δομή του δικτύου, Συν το πρόβλημα ότι στο πεδίο της επιστήμης υπολογιστών
μετράμε αυτό που χτίζουμε σε αντίθεση με χημεία, βιολογία κ.α.
φέρνει ανατρεπτικές σκέψεις για "τα όσια και ιερά".

Όπως στο RFC 3724 που η Αρχή END2END ως απόλυτη έννοια δοκιμάζεται:

Given the pressures on the end-to-end principle
discussed in the previous section, a question aris-
es about the future of the end-to-end principle.
Does the end-to-end principle have a future in
the Internet architecture or not? If it does have
a future, how should it be applied? Clearly, an
unproductive approach to answering this ques-
tion is to insist upon the end-to-end principle as a
fundamentalist principle that allows no compromise


Αναφέρω τα παραπάνω γιατί φαίνεται ότι εισήλθαμε στην περίοδο "Εικονοκλασίας"
στη πορεία μας να καταλάβουμε επιστημονικά το δίκτυο, η ευρύτερη κοινότητα
στο πλαίσιο έρευνας για το μελλοντικό διαδίκτυο (*) για θέματα όπως
ARCHITECTURE, LAYER,INDEPENDENCE FROM TECHNOLOGY,
INDEPENDENCE OF APPLICATION FROM PROTOCOL,
ENGINEERING VS SCIENCE OF NETWORKING.

Το δικό μου πλαίσιο έρευνας συναντάται με αυτές τις εξελίξεις,
μια ιδιότυπη έρευνα που προσδιόρισα σαν "Δίκτυο Τι?" το '90 και με απασχολεί
σταθερά από τότε. Τώρα φαίνεται σαν ανάγκη των καιρών, έχω την αίσθηση της δικαίωσης μετά από μια μοναχική περιπέτεια γνώσης, εντός _δύσκολου_ περιβάλλοντος. Σαν αρχάριος ο στόχος μου δεν ήταν να λύσω κάποια προβλήματα αλλά να καταλάβω την φύση
της οντότητας δίκτυο με βάση τα εργαλεία γνώσης που διέθετα (ποστάρω αργά αγγλιστί
περί μαθησιακής πορείας στο YCLOG).

Το γραφικό που παρουσιάζω στην αρχή του πόστ (χηρ συνεργάτου Βίβιαν Ν.)
προσπάθησα να δώσω οπτικά τις έννοιες που αναζητούσα (**). Από τα
σχήματα αυτά (δες παλαιότερα ποστς) είναι προφανές ότι με απασχολεί η δομή του δικτύου, ο εντοπισμός αρχών και βασικών εννοιών μέσα από αφαίρεση και γενίκευση (δες προσπάθεια 1996). Θεώρησα ότι το
υπόβαθρο των σπουδών και διδακτορικού που είχα κάνει ταίριαζε σε μια τέτοια πορεία εμπλοκής
με το δίκτυο.

Στο γραφικό φαίνονται τα "patterns", "concentration levels" και η διαδικασία "resolv" σαν βασικά
στοιχεία μιας αφαίρεσης που κατασκευάζει ένα μοντέλο δκτύου.


(*) μελλοντικό διαδίκτυο γιατί τα προβλήματα (ασφάλεια, κλιμάκωση, όριο αριθμοδότησης, όριο πινάκα δρομολόγησης, απόδοσης τεχνολογίας, ανερχομένου κόστους υλικού) που έχουν εμφανιστεί κάνουν αναγκαία την υπέρβαση του υπάρχοντος.

(**) δεν λέω "και αναζητώ" γιατί νομίζω ότι ο μίτος της Αριάδνης βρήκε τη διέξοδο
πλέον και με τη σφραγίδα μεγάλων επιστημόνων όπως ο Joe Touch ISI στη Καλιφόρνια.