Πως έγινε το Internet

Μια ομιλία του Bob Khan δημιουργού του πρωτοκόλλου TCP (αργότερα το IP διαχωρίστηκε

και απόκτησε την δική του υπόσταση) μαζί με τον Vint Cerf (1974).


Ξέρουμε την τεχνολογία δεν γνωρίζουμε όμως την σημασία του μη-κερδοσκοπικού οργανισμού CNRI που ίδρυσε

και κατά την γνώμη του έπαιξε τον σπουδαιότερο ρόλο για το Διαδίκτυο.

Η πιό σημαντική περιγραφή που έχω συναντήσει, αποδελτιώνω τα

κύρια σημεία της και ποστάρω όσονούπω αλλά για να μη χάνουμε χρόνο στέλνω

το λινκ στο youtube

Τά έχει όλα ακόμη και το ICANN Athens meeting (πήγε κάποιος στη συνάντηση ?)

Επίσης στο ακροατήριο με ερωτήσεις βρίσκονται σημαντικές προσωπικότητες

κάποιοι συνεργάτες του από τα παλιά,

αναφέρονται και στο OSΙ το "κεντρικό σχέδιο" στο οποίο ο Καν αντιπαραθέτει το

"community incremental design" της επιτυχίας. Αυτός πάντως αρχικά ήθελε να γίνει

καθηγητής στο ΜΙΤ αλλά "παρασύρθηκε" από άλλα πράγματα ...

Ο μίτος της θεωρίας

Προετοιμάζω μια παρουσίαση στο θερινό σχολείου του Δημόκριτου: Βασικές Έννοιες για το Δίκτυο Η παρουσίαση στέκεται στο θέμα "θεωρία και δίκτυο", ισχυρίζεται οτι είναι αδύνατη η σχέση. Πολύ engineering Λίγο science ... Φέρνει το παράδειγμα από την θεωρία υπολογισμού - Godel/Church/Turing που σταθεροποίησε την αρχιτεκτονική (*) για να κατασκευαστεί ο Υπολογιστής. Αλλιώς γιατί το ΙΝΤΕL πρόγραμμα να είναι το ίδιο πράγμα με το AMD πρόγραμμα ? Αυτό τό λέμε γιατί το Διαδίκτυο έχει προβλήματα εξέλιξης, προβλήματα στους τομείς της Δρομολόγησης, Διευθυνσιοδότησης, της Ασφάλειας κλπ που σχετίζονται με την αρχιτεκτονική του δικτύου. Το πρόγραμμα CLEAN SLATE (ΗΠΑ) πήρε το δρόμο της νέας αρχιτεκτονικής πριν 10 χρόνια, από το 2008 έχουμε το Future Internet που συνεχίζει.. (**) Το σύνθημα για μετάβαση στο IPV6 έπεσε και επίσημα πλέον (δες RIPE) Τι φταίει και δεν έχουμε αποτέλεσμα? Η ανάλυση που κάνει το πρόγραμμα RINA - Recursive INternet Architecture λέει ότι φταίει η έλλειψη προσδιορισμού βασικών εννοιών δικτύωσης όπως NAME, ADDRESS, ROUTE-PATH για υποστήριξη διαφόρων εφαρμογών – APPLICATION, αλλά και τι είναι τελικά το LAYER ? Προχωρήσαμε πολύ γρήγορα χωρίς σχέδιο, αντιγράψαμε το τηλεφωνικό δίκτυο και απορρίψαμε λύσεις τύπου ISO-CLNS. Πως εμπλέκομαι σ´αυτά ? Συνάντησα τη Δικτύωση με τις διόπτρες του DECLARATIVE PROGRAMMING και ο αρχικός ενθουσιασμός μου είπε "δες τα βασικά- fundamentals δηλ. Τι είναι Δίκτυο ?" οπότε άρχισα να ψάχνω τα βασικά. Ονόμασα το πρακτικό πρότζεκτ που είχα το 1990 “Αριάδνη Τι ?” ARIADNE-T και το ανακοίνωσα στο Ερευνητικό Κέντρο Stanford Research Institute που έτρεχε το NIC. Εκανα κάποια πρόοδο ψάχνοντας τα βασικά των δικτύων και τα ανακοίνωσα σε ημερίδα της ΕΕΑΕ εκπροσωπόντας τον ΟΤΕ το 1996 Η κατανόηση των λειτουργιών (πάνω στους H/Y) που συγκροτούν το Ίντερνετ στηρίζεται στις εξής βάσεις: * Μεταγωγή Πακέτων (Ψηφιακής Πληροφορίας) * Διαστρωμμάτωση Λειτουργιών (Layering) * Επικοινωνία μεταξύ στρωμμάτων (Peering) * Κατανεμημμένα προγράμματα H/Y (το μοντέλο CLIENT/SERVER) Μετά από την περιγραφή των γενικών εννοιών και με πορεία "από τα κάτω προς τα πάνω" (στρώμματα) να δούμε τα ειδικά εξαρτήματα και έννοιες που αποτελούν την τεχνική βάση του Internet. και κάπου στα 1999 έφτιαξα ένα μοντέλο ερμηνεύοντας την εξέλιξη του δικτύου με συστήματα όπως DNS, MIME, NIR (WWW), BGP, MPLS, BEEP, κ.α η εμφάνιση των οποίων φαίνεται να ακολουθεί το pattern μιας αλυσίδας από μετασχηματισμούς. Η βασική έννοια εδώ είναι το λεγόμενο Quantum of Automation το ονόμασα ΝΕΤ8model, είχα εντοπίσει τις έννοιες recursion, virtualization να απαρτίζουν το βασικό πλαίσιο αλλά δεν έβλεπα το επόμενο βήμα. Υπέβαλα σε δοκιμασία το μοντέλο προσπαθώντας να προβλέψω το "επόμενο βήμα" (δες σχετικό ποστάρισμα αγγλιστί σε έταιρο ιστολόγιο) Συνέχισα τη προσπάθεια κατανόησης του δικτύου σε συνεργασία με φοιτητές μέσα από ptixiakes και σταδιακά ωρίμασε περισσότερο η πρακτική εμπειρία που τροφοδοτεί με πραγματικά στοιχεία την θεωρητική ματιά. To 2009 έπεσα πάνω στο βιβλιο Patterns in Networking Architecture με συγγραφέα τον John Day να λέει ότι ψάχνει το θέμα "Τι είναι δίκτυο" για 35 χρόνια, αρχικά σαν φοιτητής στην ομάδα του ΑRPANET, αργότερα έγραψε RFCs, ειδικεύτηκε σε Protocol Formal Specification είναι δηλ. πιονιέρος και κάποια στιγμή το 1994 εντόπισε patterns για τις έννοιες δικτύωσης. Ηταν διαχειριστής του OSI specification μέχρι το 1990 και αξιολόγησε καλύτερα από εμένα τα θετικά του OSI που σαν developer το 1994 δήλωσα: OSI can Be Harmful Ο John Day λέει να προσδιορίζουμε πρώτα το "τι" και μετά το "πως" (αυτή είναι η λογική του DECLARATIVE) αν το κάνουμε τότε το TCP IP πάει περίπατο γιατί έχει το κόψιμο σε επίπεδα ανάποδα (οριζόντια αντί για κάθετα). Αριστερά της καθέτου θα είναι το δίκτυο Α και δεξιά το δίκτυο Β με διαφορετικές προδιαγραφές. Τώρα αν προκύψει κοινή εφαρμογή για τα δύο δίκτυα τότε θα γίνουν υπο-δίκτυα ενός μεγαλύτερου Γ σε ακτίνα δράσης. Το Γ θα είναι το επιπρόσθετο LAYER. Ενα είναι το LAYER !!! αλλά παίζει RECURSION κάνοντας ενθυλάκωση του εαυτού του μέσα σε ένα ίδιο LAYER – επίπεδο οπότε απλοποιείται ο μηχανισμός πέφτει το κόστος και έχουμε φορητότητα, ασφάλεια, αέναη κλιμάκωση κλπ. MODEL RINA LOUIS POUZIN SOCIETY Στις βασικές έννοιες στέκεται και ο ερευνητής Joe Touch από το ISI δημοσιεύοντας το 2011 μαζί με την ομάδα RINA του J.Day το μοντέλο DRUID – a Dynamic Recursive Unified Internet Design. Είχα κατα κάποιο τρόπο εντοπίσει το 2010 την σχέση Day (RINA 2008) Touch (RNA 2006) σε μια ομιλεία στο μεταπτυχιακό του ΣΕΜΦΕ ΕΜΠ στην ομάδα του Οξφορδιανού Πέτρου Στεφανέα, γκουρού του Formal Specification Group. Επιβεβαιώθηκα με την κοινή δημοσίευση του 2011. Το FUTURE INTERNET ASSEMBLY είχε επίσης τον John Day ως κύριο ομιλητή στο συνέδρια του φέτος και παρόμοια αναφορά είχε και το TERENA. Βασικές έννοιες λοιπόν όπως RINA, DRUID, NET8. (*) την αρχιτεκτονική της Καθολικής Μηχανής σε αντίθεση με την ιδέα για Μηχανή-ανά-πρόβλημα (**) στο πλαίσιο του προγράμματος ανακοινώθηκε το πολλά υποσχόμενο εργαλείο openflow

Internet: Πως έγιναν τα πράγματα σε ΗΠΑ

Να και έταιρο αδελφό πνεύμα στο πως έγιναν τα πράγματα με το δίκτυο

Πρόσφατα ανακάλυψα τον Αλέξανδρο Μακένζυ, μέλος της πρώτης ομάδας εργασίας
για το δίκτυο INWG από την λίστα ιστορίας του διαδικτύου που τρέχει η ομάδα "postel"
στο Ινστιτούτο ISI στο Πανεπιστήμιο στην Καλιφόρνια.

Θυμάμε αχνά την ταμπέλα μιας συνάντησης στο πανεπιστήμιο του Sussex (ήμουν τυχαία εκεί)
το 1972/73.

INWG - International Network Working Group.

Να τι γράφει ο Αλεξ και το πρώτο που παρατηρώ αναφέρει και αυτός την δική μου
ανακάλυψη της "τελειότητας" στο πως και γιατί του διαδικτύου από τον John Day :


INWG and the Conception of the Internet: An Eyewitness Account


1972 was an exciting year in computer networking. The ARPANET, which came to life near the end of 1969, had grown to 29 nodes by August 1972. The National Physical Laboratory in England, under the direction of Donald Davies, had been running a 1-node packet switch interconnecting several NPL computers for several years. The French Research Laboratory IRIA, under the direction of Louis Pouzin, had begun the implementation of a packet-switched system called Cyclades. In July 1972, three people associated with the ARPANET work at BBN formed a new company, Packet Communications, “to engage in the business of providing communication services for computer to terminal, computer to computer, [and] terminal to terminal information transfer.”1 In November 1971 the European Common Market announced the intention to build a European Informatics Network (EIN) for research and scientific purposes under the direction of Derek Barber from NPL, and planning was underway in 1972. Several national post, telephone, and telegraph (PTT) organizations were beginning to consider building national common-user data networks using packet-switching technology. These included the British Post Office’s Experimental Packet Switched System (EPSS), RCP (French PTT), and a small experimental packet-switched network (PSN) built by the Norwegian PTT during 1971 to 1972 and used for experiments for three months.


















Καταλήγει ο Άλεξ:

Reflections
History is not an experiment that can be run multiple times from different initial conditions, but I have often speculated about what might have been different if DARPA had chosen to adopt the INWG 96 proposal in early 1976.18 I once thought that if the research community were united behind one End-to-End Protocol, we might have avoided most or all of the incredibly wasteful ISO Open Systems Interconnection activity. However, the OSI effort was probably an inevitable clash between computer manufacturers and PTTs, and of both against IBM.19

I also once believed that the Internet might have exploded into the public consciousness five years earlier if European and US research groups had been cooperating. Maybe so, but there really had to be a number of other developments before the Internet explosion took place, including the transition of the US infrastructure from government-owned to privately-owned under the masterful direction of Steve Wolff of the US National Science Foundation with the funding championed by US Senator Al Gore; the widespread adoption of Unix as an “open” server OS, with free Internet software developed with DARPA funding; the widespread adoption of the personal computer for household use with free Internet software; the development of the hypertext linking protocols by Tim Berners-Lee and using the mouse for point-and-click computing; the development of a browser with a graphic user interface; and the development of a high-performance search engine. Once these developments occurred, the Internet explosion was assured, and until they occurred, it was impossible. Perhaps the only historical difference that would have occurred if DARPA had switched to the INWG protocol is that rather than Cerf and Kahn being routinely cited as “fathers of the Internet,” maybe Cerf, Scantlebury, Zimmermann, and I would have been.



η συνέχεια στο μπλογκ του Alex McKenzie

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Με έχει καταπλήξει η λειτουργία διασύνδεσης της google, καθώς βρήκα τον ΑλεΞ Μακένζυ πρόσφατα θέλησα να δώ τι έπαιξε σχετικά οπότε έψαξα με τις λέξεις κλειδίά ONOMA, ARPANET. BLOG με εντυπωσιακό αποτέλεσμα του googleSearch στο τέλος της σελίδας καταγράφεται η σύνδεση από το παρόν ποστάρισμα.

Η Αρχή ΕND2ΕND έχει πρόβλημα ?

Συγνώμη, δεν αντέχω άλλο να περιμένω το περιβόητο ποστάρισμα για την ΟΤΕΝΕΤ
που μου ζήτησε ο Τάσσος και υποσχέθηκα να γράψω. Εχω τόσα πολλά να πω δοκίμασα διάφορα σχέδια αλλά χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα, οπότε περνάω σε άλλο θέμα από αυτό του
ΟΤΕ και Διαδίκτυο. Το μόνο που θα αναφέρω τώρα είναι ότι ήμουν μέλος της ομάδας του
Επιχειριακού Σχεδίου της ΟΤΕΝΕΤ και σε επαφή με την ανώτερη διοίκηση του οργανισμού.

Ομως τα πράγματα τρέχουν σε ΗΠΑ και ΕΕ
FUTURE INTERNET ARCHITECTURE
FUTURE INTERNET ASSEMBLY

http://tinyurl.com/futueinternet
http://www.named-data.net/related.html
http://tinyurl.com/futureInternetAssembly



Το 2009 η μεγάλη μου ανακάλυψη ήταν η έννοια RECURSIVE LAYER (ποστάρισα
αγγλιστί στο περι θεωρίας ιστολόγιο
σχετικά με τη σημασία αυτής της εξέλιξης για μένα και τη σύνδεση με τη δική μου αναζήτηση βασικών
αρχών) μια συγκλονιστική αναθεώρηση του καθολικού μοντέλου δικτύωσης αποδεκτό
με τις όποιες γκρίνιες για το αν είναι επτά η όχι το μέγεθος της διαστρωμμάτωσης
και μέσω εντολης Θεού.

Εδώ στο Αριάδνη Τι ? είχα ποστάρει για την Αξία της Θεωρίας, για τις
Αρχές, για το END2END design κλπ. και τον στόχο του μίτου της Αριάδνης για μένα:

....Το ποστάρισμα διαπερνάται από μια κλωστή που αφορά το πρόβλημα "τι είναι δίκτυο"- αναζητώντας βασικές έννοιες....


Σαφώς έφτασα σε βασικές έννοιες π.χ global internet machine, virtual von Neumann
Machine chain, Babuska model. Δεν είναι τυχαίο το όνομα META-ARTIFICIAL του μπλογκ. Εδω τολμώ την υπέρβαση περί Α.Ι. αλλά υπέρβαση για Network Architecture ξεκάθαρα δεν
τόλμησα να διατυπώσω αν και είδα την "repeating structure" στο σχήμα Virtual Von Neumann
Machine chain.


Διαβάζοντας μια παρουσίαση του John Day στέκομαι στο ακόλουθο σλάιντ:


The End-to-End Principle?
• It never came up.
– It isn’t a principle anyway, at best a lemma.
– Really a statement of desire.
• Original paper written to counter PTT contention Transport was unnecessary.
• If there is a principle, it is relaying may require error control above it
• It is not really wrong, but it is an impediment.
• Its focus on the distinction of ends vs the middle, hosts vs the network
has two deleterious effects:
– It still has vestiges of “beads-on-a-string.”
– It has kept us from seeing the repeating nature of the structure.


Τι είναι αυτό ?

Δεν είναι η πρώτη φορά που μαζεύω τα ανοίγματα που έκανα δηλαδή πρέπει
να διορθώσω πορεία, τα πράγματα μπλέκονται, στο φώς και της τάσης για CLEAN SLATE DESIGN
δηλαδή επανασχεδιασμό του Δικτύου,
ο παράδεισος του END2END δεν είναι απόλυτος και σαν αρχή δοκιμάζεται,
Γράφτηκε για άμυνα απέναντι στους Τελεκομ λέει το σλάιντ,
δεν έχει ξεκαθαρίσει με το μοντέλο Δικτύων
τύπου κομπολόι με χάντρες DTE-DCE-DCE-DTE .... που υιοθετούν οι Τελεκομ για
να προστατέψουν το χώρο τους από τον ανταγωνισμό της Πληροφορικής. Δύσκολα
αποδέχτηκαν τα Layers και όταν το έκαναν ταμπουρώθηκαν κάτω από το Transport
Layer. Θεωρούν το Χ.25 access protocol στο δίκτυο _τους_.

Ο David Clark (O Mr. END2END) έχει προχωρήσει στο σχήμα DESIGN FOR TUSSLE εδώ και καιρό σαν ψιλο-τροποποίηση του αρχικού μοντέλου δηλαδή
δεν υπάρχει ξεκάθαρη αρχή πως να κατανέμεις τις διάφορες λειτουργίες στη διαστρωμάτωση LAYERING γιατί μετράνε και άλλα θέματα "τριβής=tussle".

Ο φίλος Β.Carpenter (πρωην ΙΑΒ, μέντορας μου στο high speed networking από το CERN) προσδιόρισε την Αρχή της συνεχούς αλλαγής σαν
τη μοναδική συμπαγή σταθερά της αρχιτεκτονικής του δικτύου (δες RFC 1958) architectural principles of the Internet δηλ. βασικές
αρχές στην αρχιτεκτονική του διαδικτύου.

O Mr. Identification Location separation D.Mayer CISCO επίσης
έχει πρόβλημα (δες RFC 3439) και κάπου εκεί λέει ότι αν δεν ήταν
η εταιρεία του να βελτιώσει τους δρομολογητές κορμού παραβλέποντας την
σχεδιαστική αρχή END2END θα είχε προκύψει μεγάλη κρίση λειτουργικής απόδοσης με
την εμφάνιση των πολυμέσων στο δίκτυο. Ο διαχωρισμός της IP διεύθυνσης
στους διακριτούς προσδιορισμούς Ταυτότητας και Τοποθεσίας μέσω του
πρωτοκόλου LISP αποτελεί ένα ακόμα πατσάρισμα της δομής για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που δοκίμασε ο D.Mayer αλλά χτύπησε
αδιέξοδο λόγω έλλειψης "αφαίρεσης" στη βασική αρχιτεκτονική.

Ενα παράδειγμα έλλειψης είναι ότι βασικές έννοιες addressing, naming
είναι δεμένες στη φυσική σύνδεση, στην διεπαφή στο Point-of-Attachment
και δεν σηκώνει αφαίρεση/γενίκευση.


Το παιχνίδι άρχισε επίσημα με τον John Day Boston Uni., επιβεβαίωσε κάπως και ο
J.Crowcroft UCL και πρόσθεσε και ο Joe Touch ISI "much engineering but
no science" στην δομή του δικτύου, Συν το πρόβλημα ότι στο πεδίο της επιστήμης υπολογιστών
μετράμε αυτό που χτίζουμε σε αντίθεση με χημεία, βιολογία κ.α.
φέρνει ανατρεπτικές σκέψεις για "τα όσια και ιερά".

Όπως στο RFC 3724 που η Αρχή END2END ως απόλυτη έννοια δοκιμάζεται:

Given the pressures on the end-to-end principle
discussed in the previous section, a question aris-
es about the future of the end-to-end principle.
Does the end-to-end principle have a future in
the Internet architecture or not? If it does have
a future, how should it be applied? Clearly, an
unproductive approach to answering this ques-
tion is to insist upon the end-to-end principle as a
fundamentalist principle that allows no compromise


Αναφέρω τα παραπάνω γιατί φαίνεται ότι εισήλθαμε στην περίοδο "Εικονοκλασίας"
στη πορεία μας να καταλάβουμε επιστημονικά το δίκτυο, η ευρύτερη κοινότητα
στο πλαίσιο έρευνας για το μελλοντικό διαδίκτυο (*) για θέματα όπως
ARCHITECTURE, LAYER,INDEPENDENCE FROM TECHNOLOGY,
INDEPENDENCE OF APPLICATION FROM PROTOCOL,
ENGINEERING VS SCIENCE OF NETWORKING.

Το δικό μου πλαίσιο έρευνας συναντάται με αυτές τις εξελίξεις,
μια ιδιότυπη έρευνα που προσδιόρισα σαν "Δίκτυο Τι?" το '90 και με απασχολεί
σταθερά από τότε. Τώρα φαίνεται σαν ανάγκη των καιρών, έχω την αίσθηση της δικαίωσης μετά από μια μοναχική περιπέτεια γνώσης, εντός _δύσκολου_ περιβάλλοντος. Σαν αρχάριος ο στόχος μου δεν ήταν να λύσω κάποια προβλήματα αλλά να καταλάβω την φύση
της οντότητας δίκτυο με βάση τα εργαλεία γνώσης που διέθετα (ποστάρω αργά αγγλιστί
περί μαθησιακής πορείας στο YCLOG).

Το γραφικό που παρουσιάζω στην αρχή του πόστ (χηρ συνεργάτου Βίβιαν Ν.)
προσπάθησα να δώσω οπτικά τις έννοιες που αναζητούσα (**). Από τα
σχήματα αυτά (δες παλαιότερα ποστς) είναι προφανές ότι με απασχολεί η δομή του δικτύου, ο εντοπισμός αρχών και βασικών εννοιών μέσα από αφαίρεση και γενίκευση (δες προσπάθεια 1996). Θεώρησα ότι το
υπόβαθρο των σπουδών και διδακτορικού που είχα κάνει ταίριαζε σε μια τέτοια πορεία εμπλοκής
με το δίκτυο.

Στο γραφικό φαίνονται τα "patterns", "concentration levels" και η διαδικασία "resolv" σαν βασικά
στοιχεία μιας αφαίρεσης που κατασκευάζει ένα μοντέλο δκτύου.


(*) μελλοντικό διαδίκτυο γιατί τα προβλήματα (ασφάλεια, κλιμάκωση, όριο αριθμοδότησης, όριο πινάκα δρομολόγησης, απόδοσης τεχνολογίας, ανερχομένου κόστους υλικού) που έχουν εμφανιστεί κάνουν αναγκαία την υπέρβαση του υπάρχοντος.

(**) δεν λέω "και αναζητώ" γιατί νομίζω ότι ο μίτος της Αριάδνης βρήκε τη διέξοδο
πλέον και με τη σφραγίδα μεγάλων επιστημόνων όπως ο Joe Touch ISI στη Καλιφόρνια.