RS-232

Η αξία των καλωδίων, πριν έρθει το do-it-yourself UTP - unsielded twisted pair cable.

Το να μπορείς να συνδέεις υπολογιστές μεταξύ τους ήταν το αλφα-βήτα του κάθε σεναρίου δικτύωσης. Το πρώτο στρώμμα - layer για να μιλήσει το όποιο πρωτόκολο επικοινωνίας (*) Θυμάμε την μουντή έκφραση του φοιτητή που έκανε μαζί μου πρακτική εξάσκηση (ίσως και πτυχιακή) όταν του ανακοίνωσα το θέμα του, να χαρτογραφίσει όλες τις διατάξεις συνδέσεων DTE/DCE κλπ ώστε να φτιάξουμε μια βάση γνώσεων για να συνδέουμε τις διάφορες μάρκες εξοπλισμου (host, terminal-server, PAD, SWITCH) X.25 : DEC, SUN, PRIME, IBM, HP. Τον έπεισα με το επιχείρημα ότι του άνοιγα ένα νέο επαγγελματικό δρόμο και φέρνοντας το πραγματικό παράδειγμα της δυσκολίας που είχαν οι προμηθευτές να "κουμπώσουν" τις συσκευές τους στο δίκτυο, λόγω ανομοιογένειας του υλικού. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, ο χάρτης οδηγός που έφτιαξε ο φοιτητής μας έλυνε πρόβληματα μελλοντικών διασυνδέσεων. Οι πίνακες είχαν αναρτηθεί στο μικρό δωμάτιο του εργαστηρίου δικτύων, έμοιαζαν με ιερογλυφικά της ψηφιακής εποχής.

Η αναφορά σε στάνταρς (protocol standard) ήταν διάχυτη, αποτελούσε την βασική ιδεολογία της εποχής αλλά στη πράξη ο κάθε κατασκευαστής εύρισκε τρόπο να υλοποιεί το στάνταρ ώστε η δια-λειτουργικότητα των συσκευών να απαιτεί αρκετά μεγάλη εμπειρία. Ο πρωτάρης σκεφτότανε να δοκιμάζει κάθε συνδιασμό στις τιμές των παραμέτρων μέχρι να κατορθώσει να κάνει τα μηχανήματα να μιλήσουν μεταξύ τους και ήταν μεγάλος αριθμός διάολε ! Οι πρώτοι προγραμματιστές άλλαζαν κυκλώματα των υπολογιστών για να τροποποιήσουν το πρόγραμμα βέβαια αλλά εμείς σε καμμία περίπτωση δεν λύναμε το ίδιο πρόβλημα.

Σε κάποιο ταξίδι στο εξωτερικό είχα αποκτήσει ένα βιβλίο για το RS-232 και τις βασικές έννοιες ψηφιακής μετάδοσης της πληροφορίας. Ετσι περιέγραψα στον τεχνικό μας κ. Καμπάκη το σχέδιο για την κατασκευή ενός πρόχειρου break-out box για να γλυτώσουμε τις άπειρες συγκολύσεις με το καλάη. Ηταν σίγουρα η πρώτη μας καινοτομία ! Εκανε φανταστική δουλειά.

(*) Στρώμμα, Επίπεδο, Layer : έννοια βασική για τη κατανόηση πως λειτουργούν τα δίκτυα, δύσκολη στην αφομοίωση χωρίς την εμπειρική γνώση. Πολλές φορές λανθασμένα ανάγεται σε απόλυτη ιδέα και αντίστοιχο σύστημα ενώ πρόκειται περί απλής σύμβασης (το μοντέλο OSI, ευρωπαϊκής προέλευσης).

Dial-up

H killer εφαρμογή !

Το EUROKOM ήταν ένα πρόγραμμα στο Κέντρο Υπολογιστών του πανεπιστήμιου του Δουβλίνου που συμμετείχε σε μια έκθεση για το ESPRIT στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, νομίζω το 1987. Ο τεχνικός ήθελε πρόσβαση στο Χ.25 σε χρόνο dt . Με βρήκε γιατί είχα λογαριασμό (login account) στο σύστημα κεντρικού ηλεκτρονικού ταχυδρομίου του EUROKOM. O Γιώργος Παλιεράκης από το πανεπιστήμιο του Bradford μου είχε δώσει δανεικό ένα μόντεμ των 300 bps. H ΑΡΙΑΔΝΗ είχε baseband μοντεμς αλλά η αρχική παραγγελία δεν είχε προβλέψει τη πρόσβαση στο δίκτυο από το τηλεφωνικό δίκτυο. Ο κόμβος Χ.25 στην Αρχελάου στο Παγκράτι τελικά έδωσε την παρθενική του υπηρεσία (λύση ενός πραγματικού προβλήματος) στην ανάγκη πρόσβασης στην Ιρλανδία για να γίνει επίδειξη του συστήματος Πληροφοριών EUROKOM στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ετσι έμαθα πως λειτουργούν τα μοντεμ, ιδιαίτερα αυτά με acoustic-couplers. Η πρόσβαση στο ΑΡΙΑΔΝΗ μέσω τηλεφωνικού δικτύου έγινε σιγά-σιγά μεγάλη επιτυχία. Το επόμενο σύστημα μόντεμ είχε 2 συσκευές Datalink στα 1200 bps. Ο πρώτος "πελάτης" που κατα δήλωσή του είχε σωθεί από την υπηρεσία αυτή ήταν στην Ξάνθη. Μπορούσε να τηλε-εργάζεται με το Bristol, ήταν πραγματικά ενθουσιασμένος. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω τι προβλήματα μπορεί να λύσει το δίκτυο.




Η πρώτη δημόσια επίδειξη του dial-up έγινε σε επισκέπτη του Ινστιτούτη Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών από την Ιαπωνία που έφερε ο δ/ντη μας κ. Χαλάτσης, το 1988.

Επόμενη killer εφαρμογή του dial-up ΑΡΙΑΔΝΗ ήταν η παρουσίαση του θέματος στο Γενικό Επιτελείο Στρατού.

΄Ενας επόμενος "πελάτης" ήταν αργότερα υποψήφιος πρόεδρος για το Ερευνητικό Κέντρο.

Πελάτης του ΑΡΙΑΔΝΗ ήταν και ο ΓΑΠ όπως και η Βουλή σαν πελάτης-οργανισμός αργότερα.



Το dial-up έφερε και την πρώτη εμπορική παρουσία του ΑΡΙΑΔΝΗ. Ήμουν αντίθετος με την επιβολή κοστολογίου 5,000 δραχμών το μήνα για δύο λόγους. Ο ένας ήταν ότι δεν είχα σκεφτεί την οικονομική διάσταση του εγχειρήματος που είχα πυροδοτήσει μια και δεν έβλεπα πραγματική "αγορά" αλλά "σχολείο" και "πείραμα" , ο δεύτερος ήταν ότι η δημόσια επιχορήγηση για την προώθηση της δικτύωσης ήταν τόσο μεγάλη που η "δωρεάν" υπηρεσία ήταν η μόνη λογική πιθανότητα. Τέλος ήταν ένα υπερβολικό ποσό και είχε "αντιγραφεί" από το εξωτερικό και χτυπούσε το "δωρεάν" χαρακτηριστικό κάθε πρόσκλησης για μάθηση.

Η παραπάνω άποψη σε καμμία περίπτωση δεν μειώνει την αξία της εμπορικής διάστασης με πρωτεργάτη τον Β.Γεωργίου. Το μοντέλο του μιμήθηκε η Hellas On-line τουλάχιστον δύο χρόνια αργότερα.