RFC 1

Σίγουρα ελάχιστοι στις ΗΠΑ γνωρίζουν το πως έγιναν τα πράγματα σχετικά με το διαδίκτυο. Να όμως που το χτεσινό άρθρο στους Τάιμς της Νέας Υόρκης ενός πρωτεργάτη της εποχής, του Steve Crocker αλλάζει το τοπίο της μαζικής ενημέρωσης για την ουσία του διαδικτύου.

Θυμάται σαν γεγονός ιδιαίτερης σημασίας τη πρώτη δημοσίευση (ήταν ένα απλό σημείωμα) πριν 40 χρόνια με την ονομασία RFC 1 που έκανε και που σύντομα θεωρήθηκε ξεπερασμένο από τις τεχνολογικές εξελίξεις. Τα πρώτα δύο RFC ήταν για το λογισμικό επικοινωνίας, το επόμενο όμως ήταν για το τι είναι RFC -Request For Comments.

Στο άρθρο παραδέχεται ότι κατάλαβε την αξία του μηχανισμού RFC κατά την διάρκεια μιας επίσκεψης στην Ινδία όταν ρώτησε έναν μηχανικό που έμαθε τόσα πολλά πράγματα σε σχέση με ένα ενδεικνυόμενο σύστημα και πήρε την απάντησε "κατέβασα όλα τα RFC και τα διάβασα" (**)

Ξεχωρίζω τα κύρια σημεία του άρθρου για την αξία αυτού απλού μηχανισμού (πρωτόκολλο επικοινωνίας ομάδας) και βρίσκω μια παρόμοια αναφορά από τον ίδιο στο κείμενο του RFC 1000:

--το 1969 το δίκτυο (είχε όνομα Arpa-net) αποτελείτο από 4 υπολογιστές
--ο συγγραφέας δεν φαντάστηκε το δίκτυο σαν μέσο διάδοσης των σημειώσεων τύπου RFC
--η κρατική χρηματοδότηση ενός δικτύου με 100 χρήστες - επιστήμονες, αρχικά
--οι ανοικτές διαδικασίες όχι ιεραρχίες τύπου τελεκομ
--ο στόχος ήταν η δικτύωση κοινοτήτων
--ο καθένας έγραφε το όραμα του σε χαρτί και το έστελνε με ΕΛΤΑ για συζήτηση
--η προσφορά εργαλείων για ελεύθερη χρήση και όχι οι πατέντες
--η κουλτούρα των RFC προετοίμασε το έδαφος για το WWW

RFC 2555 γραμμένο με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων Αρ-Εφ-Σι αναφέρει σχετικά:

RFC 1 was, I believe, a paper document. RFC 2 was produced online
via the SRI NLS system and was entered into the online SRI NLS
Journal. However, it was probably mailed to each recipient via snail
mail by the NIC, as email and the File Transfer Protocol (FTP) had
not yet been invented.
RFC 1 was, I believe, a paper document. RFC 2 was produced online
via the SRI NLS system and was entered into the online SRI NLS
Journal. However, it was probably mailed to each recipient via snail
mail by the NIC, as email and the File Transfer Protocol (FTP) had
not yet been invented.



Αξίζει η επισκόπηση που κάνει ο αρθογράφος και μου φέρνει στο μυαλό τη δική μου
ανακάλυψη των αξιών του διαδικτύου. Κάποιες σκέψεις παρουσίασα στο ΤΕΕ (ήταν ένας από τους πρώτους κόμβους RFC987 στην Ελλάδα που φύτεψε ο ΕΡΜΗΣ για να δικτυώσει μια σημαντική κοινότητα της Ελλάδας, η επαφή μας ήταν η κ. Κ.Τοράκη από τη βιβλιοθήκη του ΤΕΕ)

Η Κοινότητα του Internet και η Οργάνωση της.

Αυτό που xαρακτηρίζει το Internet το πιο σπουδαίο κατά την άποψη μας, είναι όχι τόσο η τεχνολογία του αλλά το 'πνεύμα' συνεργατικότητας που γεννήθηκε πάνω του. Η επιτυχία να βρεί θέση ακόμη και η εμπορική κερδοφόρα δραστηριότητα είναι αξιοσημείωτη. Κανείς δεν είναι ιδιοκτήτης του Internet.Τα δίκτυα-μέλη του από κοινού και συλλογικά λειτουργούν αυτήν την παγκόσμια δομή.
Το Internet καθοδηγείται από τις Ομάδες InterNet Architecture Board (IΑΒ), InterNet Engineering Task Force (IETF) και τα InterNet Working Groups (IWG). Η νομοθεσία που παράγεται με τη μορφή των λεγομένων Request For Comment (RFC) -Σημειώσεις Εργασίας διέπει την ανάπτυξη του Internet αλλά και την πληροφόρηση. Ο καθένας μπορεί να γράψει ένα RFC και μετά διαδικασία πειραματισμού, αποδοχής προτάσεων και τελικής ψηφοφορίας να το κατοχυρώσει σαν στάνταρ. Ο κανόνας ότι κάθε στάνταρ που υιοθετείται πρέπει να έχει δοκιμαστεί πειραματικά τουλάχιστον σε δύο πιλότους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έχει ουσιαστικά δημιουργήσει μιά "ανοικτή πλατφόρμα".
Το κέντρο συντονισμού του ΙντερΝετ ήταν το NIC.DDN.MIL με κρατική επιχορήγηση και το Ερευνητικό Κέντρο SRI του Πανεπιστημίου Stanford. Σήμερα ο λειτουργικός συντονισμός έχει περάσει στο πρόγραμμα INTERNIC.NET με εμπορική σύμβαση και τα ΙAB/IETF/RFC έχουν ενσωματωθεί στον μη- κερδοσκοπικό Οργανισμό INTERNET SOCIETY (ISOC) (1992). Κέντρα όπως το ΙΝRΙΑ/Γαλλία, UCL/Αγγλία και FUΝΕΤ/Φιλανδία έχουν σημαντική συμβολή, στην ανάπτυξη του Internet.




Η παρουσίαση στο ΤΕΕ έκανε μια σημαντική ανάλυση, τη περίοδο 1993/94 για το δίκτυο, νομίζω ότι κινήθηκε στη ίδια γραμμή με το χτεσινό άρθρο των Τάιμς, βέβαια το ακροατήριο στο ΤΕΕ ήταν πανεπιστημιακοί, μηχανικοί, φοιτητές επιστήμονες γενικά. Τη προηγούμενη χρονιά με το ίδιο ακροατήριο μοιράστηκα
τις εικόνες που είχα διαμορφώσει για το φαινόμενο.

Μαζί λοιπόν με τις σελίδες, το βίντεο, τα ονλάιν παιχνίδια, τους δρομολογητές και τις οπτικές ίνες στέκεται μια πολύ απλή καινοτομία το RFC μια απλή αράδα λέξεις αρχικά πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί και μαζί μερικοί κανόνες συμπεριφοράς μεταξύ ερευνητών και φοιτητών με στόχο το μοίρασμα υπολογιστικών πόρων (*) μας έφερε εδώ που είμαστε, ας το σκεφτούμε.

Θεωρώ ότι δεν έχουμε ακόμη κουλτούρα RFC και αν κάνω λάθος τότε σίγουρα δεν είχαμε το 1994 αφού ακόμα και στο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ επένδυσαν πολλούς πόρους στο Χ.400 (project Servicenet) αντί να γίνει συνεργασία τύπου RFC.


(*) Ο Crocker αναφέρει ότι το πρόβλημα που είχαν να λύσουν σαν ομάδα δεν ήταν η ανάγκη "διαδραστικής επικοινωνίας" αλλά η ανάγκη για διαμοίραση πόρων (resource sharing) σε αντίθεση
με το τι έχει τελικά επικρατήσει στην κοινή γνώμη.

(**) Η δική μου εμπειρία είναι εντελώς διαφορετική σχετικά με τα RFC. Ρώτησα ένα συνεργάτη μου σχετικά με τη πρόοδο που είχε κάνει σε σχέση με τα βασικά συστήματα του διαδικτύου. Πήρα μια απάντηση που ήταν η εκτενής λίστα των RFC που είχε ανακαλύψει και κατάλαβα ότι είχε πέσει σε "Μαύρη Τρύπα", τον έβγαλα με την βοήθεια της βίβλου της δικτύωσης της εποχής (1991): "SUN - Network Administration Manual". Κάτι παρόμοιο είχα πάθει και εγώ το 1988 όταν προσπάθησα να μάθω τα της τεχνολογίας του Χ.400 (στο πλαίσιο της δράσης COSINE-MHS) μέσα από ένα σεμινάριο για το στάνταρ Χ.400 (μάλλον προς μηχανικούς λογισμικού) δηλ. τα εσωτερικά του πρωτοκόλλου, στο Λονδίνο !!.
Βέβαια η γνώση που πήρα εκεί για τις 400.000 γραμμές κώδικα συνέβαλε στο να στραφώ από τη τεχνολογία OSI σε αυτήν του Ιντερνετ. Κυρίως όμως ήταν η εμπειρία που πήρα τρέχοντας τον πρώτο διεθνή (15-20 συνδέσεις με DFN, UNINETT, SWITCH, SURFNET, CSNET κλπ) Χ.400 κόμβο της Αριάδνης από το 1989.